Ο Αρχιεπίσκοπος στο «Sun Hall»

Προχθές, 1η Απριλίου, ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, αφού κήρυξε τον Θείο Λόγο στον καθεδρικό ναό του Αγίου Ιωάννη, αφού με μελίρρυτο λόγο εξύμνησε τη θυσία των ηρώων του απελευθερωτικού αγώνα 1955-1959, στη συνέχεια μπήκε στη λιμουζίνα του, πήγε στη Λάρνακα, μπούκαρε φουριόζος στο ξενοδοχείο «Sun Hall» της Εκκλησίας και πήρε το φραγγέλιο να εκδιώξει τους νυν διαχειριστές που έχουν οικονομικές διαφορές με τους ιδιοκτήτες, δηλαδή τον ίδιο!   Μα είναι δουλειές για τον Μακαριότατο αυτές; Δεν έχει οικονομικό διευθυντή η Εκκλησία; Δεν έχει εκτελεστικούς διευθυντές, λογιστές, χαρτογιακάδες και λοιπούς παρατρεχάμενους; Δεν υπάρχει τέλος πάντων κάποιος να προστατεύσει τον Προκαθήμενο από τον ίδιό του τον παρορμητικό εαυτό;   Πόσες φορές να εκτεθεί με ενέργειες, χειρονομίες και δημόσιες τοποθετήσεις που δεν συνάδουν με το σχήμα του;        Γ.ΦΡ. 
Πηγή: http://www.philenews.com/

Οι Σαουδάραβες κατεδαφίζουν το πατρικό του Μωάμεθ!

 

Στα πλαίσια ανάπλασης και εκσυγχρονισμού της ιερής πόλης της Μέκκας - Aντιδράσεις από φανατικές Μουσουλμανικές Οργανώσεις

Την οργή του μουσουλμανικού κόσμου έχουν προκαλέσει τα σχέδια της Σαουδικής Αραβίας να προχωρήσει στον εκσυγχρονισμό περιοχών της Μέκκας.

Tα συγκεκριμένα σχέδια περιλαμβάνουν την δημιουργία υπερσύγχρονων κτιρίων και εγκαταστάσεων, αλλά και έργα ανάπλασης, αξίας πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων

Μεταξύ των συγκεκριμένων κτισμάτων, βρίσκονται και τα απομεινάρια του πατρικού σπιτιού του Προφήτη Μωάμεθ.

Οργανώσεις Μουσουλμάνων προειδοποιούν τον Βασιλικό Οίκο των Σαούντ ότι θα αντιδράσουν βίαια σε μια τέτοια εξέλιξη.

Η Σαουδαραβική βασιλική οικογένεια ακολουθεί την Wahabi (Γουαχάμπι)πίστη (παρακλάδι της επίσημης Μουσουλμανικής θρησκέιας), που έχει υπηρετήσει ως επίσημη θρησκεία του βασιλείου από τότε που οι al- Sauds ανήλθαν στην εξουσία τον 19ο αιώνα.

Τα τελευταία χρόνια οι Σαουντς έχουν προχωρήσει σε πολλά έργα ώστε να βελτιώσουν τις συνθήκες του προσκυνήματος των φανατικών πιστών στην πόλη. Ως συνέπεια αυτού, αρκετά ιστορικά και θρησκευτικά μνημεία έχουν αλλοιωθεί ή έχουν μεταφερθεί σε άλλες τοποθεσίες.

Κάθε χρόνο τη Μέκκα επισκέπτονται πάνω από 5 εκατομμύρια Μουσουλμάνοι από όλο τον κόσμο για να αποτίσουν φόρο τιμής στο ιερό τους προσκύνημα και πολλοί έχουν χάσει τη ζωή τους έχοντας ποδοπατηθεί από το πλήθος. Το φερόμενο ως πατρικό του Μωάμεθ, βρίσκεται ακριβώς δίπλα από το προσκύνημα Χατζ. πηγη: protothema.gr

Αρχιεπίσκοπος: Η Εκκλησία δεν θα παίξει το χαρτί κανενός στο Κυπριακό

Λευκωσία: Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος δήλωσε ότι η Εκκλησία δεν θα παίξει το χαρτί κανενός στο Κυπριακό. «Η Εκκλησία έχει άποψη, συμβουλεύτηκε ειδικούς, κάνει το καθήκον της και λέει την άποψή της», τόνισε ο Μακαριότατος.

Σε ό,τι αφορά τους φόβους ότι στο κοινό ανακοινωθέν υπάρχουν πρόνοιες που παραπέμπουν σε παρθενογένεση και ξεχωριστή κυριαρχία, ο Μακαριότατος είπε ότι στο έγγραφο υπάρχει και η ρήτρα ότι «τίποτα δεν είναι συμφωνημένο εάν δεν συμφωνηθούν όλα». Προς τι λοιπόν, διερωτήθηκε, οι φωνασκίες και ο λαϊκισμός.

Σε ερώτηση για τις εξελίξεις στο ΔΗΚΟ, ο Αρχιεπίσκοπος ανέφερε ότι είναι κόμμα δημοκρατικό και παίρνει τις αποφάσεις του. Η Εκκλησία, κατέληξε, δεν θα εμπλακεί στα εσωτερικά ενός κόμματος. Πηγή:philenews.com

Βέροια: Τιμή στους πεσόντες υπέρ Πίστεως και Πατρίδος

 

Επιμνημόσυνη δέηση, κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο Πεσόντων και εναπόθεση λουλουδιών στους τάφους των πεσόντων υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, έγινε το πρωί του Σαββάτου (Ψυχοσάββατο) 22 Φεβρουαρίου 2014, στα νεκροταφεία της Βέροιας, στην ειδική πτέρυγα που υπάρχει εκεί.

Ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε την επιμνημόσυνη δέηση, αναγνώστηκαν τα ονόματα των πεσόντων και αποδόθηκαν σε αυτούς τιμές μέσω πυροβολισμών, ενώ στη συνέχεια ο διοικητής της 1ης Μεραρχίας Πεζικού υποστράτηγος Χρήστος Καββαδίας και διευθυντής της Α.Δ. Ημαθίας ταξίαρχος Νικόλαος Μπαντουβάκης κατέθεσαν στεφάνια στο Μνημείο Πεσόντων. 

Ακολούθως, οι εκπρόσωποι των Σωμάτων Ασφαλείας και των πολιτικών αρχών, μαζί με τον Μητροπολίτη, μετέβησαν στους στρατιωτικούς τάφους, όπου άφησαν συμβολικά από ένα λουλούδι στους τάφους των γνωστών και αγνώστων πεσόντων στους αγώνες του Έθνους. πηγη: inveria.gr

Μητροπολίτης Γλυφάδας: Με απείλησε ο Άδωνις

Μια σοβαρή καταγγελία έκανε ο Μητροπολίτης Γλυφάδας Παύλος, κατά τη διάρκεια συνέντευξης που παραχώρησε στο «Ελλάς-Ορθοδοξία».

Συγκεκριμένα, αποκάλυψε πως απειλήθηκε από τον Υπουργό Υγείας Άδ. Γεωργιάδη, προκειμένου να παραιτηθεί από τη θέση του Προέδρου του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, στην οποία τοποθετήθηκε με δικαστική πράξη τον περασμένο Οκτώβριο!

Όπως καταγγέλει ο Μητροπολίτης, ο Γεωργιάδης τον απείλησε με δυσφήμιση, στην περίπτωση που παρέμενε Πρόεδρος! Μάλιστα, σύμφωνα πάντα με τον Επίσκοπο, την ίδια τακτική ακολούθησε ο Υπουργός και στα υπόλοιπα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Ερυθρού Σταυρού, που αποτελείτο από δικαστές, στρατιωτικούς, επιστήμονες! πηγη: zougla.gr

Την παρέμβαση της ΙΣΙ για την απόσυρση του νέου προγράμματος των Θρησκευτικών ζητά η Π.Ε.Θ

Την άμεση παρέμβαση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας για την απόσυρση του νέου Προγράμματος σπουδών για τα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου ζητά η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων.

Η Π.Ε.Θ με επιστολή που απέστειλε στον Αρχιεπίσκοπο κ Ιερώνυμο και σε όλους τους συνοδικούς αρχιερείς, απαιτεί την απόσυρση του εν λόγω προγράμματος επικαλούμενη σοβαρούς θεολογικούς και παιδαγωγικούς λόγους ή τη συγκρότηση νέας επιτροπής που θα εκφράζει όλες τις τάσεις του θεολογικού και εκκλησιαστικού κόσμου. Με λίγα λόγια ζητά ένα νέο κοινώς αποδεκτό πρόγραμμα σπουδών.

Όπως υπογραμμίζεται στην επιστολή «οι εξελίξεις γύρω από τη θρησκευτική αγωγή των νέων είναι δυσμενέστατες και η ευθύνη όλων μας είναι μεγάλη για όσα πράττουμε ή δεν πράττουμε, αλλά και για όσα επιτρέπουμε να συμβαίνουν σε θέματα της δικής μας ευθύνης».

Σύμφωνα με την Π.Ε.Θ το πρόγραμμα αυτό «μεταβάλλει τους θεολογικούς και παιδαγωγικούς στόχους του μαθήματος των Θρησκευτικών σε στόχους πολιτικούς και κοινωνικούς, με την επιβολή μίας νέας εκκοσμικευμένης και άγνωστης στην ορθόδοξη πίστη «πολυθρησκευτικής θεολογίας», τη θεολογία, της πολυπολιτισμικότητας».

Όπως τονίζεται στην επιστολή διαφωνούν στο να εφαρμοστεί το συγκεκριμένο πρόγραμμα στα παιδιά κάτω των 15 ετών: «Εμείς οι θεολόγοι, δεν αρνηθήκαμε ποτέ να διδάσκονται τα παιδιά μας εκτός από την πίστη μας και βασικά στοιχεία από τις μεγάλες θρησκείες… αυτό όμως δεν μπορεί να συμβεί στη φάση της πνευματικής ανάπτυξης των παιδιών του Δημοτικού και του Γυμνασίου και μάλιστα με την παροχή της γνώσης , του πνεύματος και των αξιών όλων των θρησκειών ταυτόχρονα..»

«Για εμάς η ποιμένουσα Εκκλησία δεν πρέπει να σιωπά… Οφείλει, εκ του Καταστατικού Χάρτη της (άρθρο 2 και 9 παρ. ἔ), να εποπτεύει τόσο τους σκοπούς όσο και τη δομή και το περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών, προκειμένου να ενισχύεται ἡ πίστη και να αναπτύσσεται η θρησκευτική συνείδηση των νέων βαπτισμένων από την ιδία, μελών της».

Οποιαδήποτε αναβολή στη λήψη σχετικής συνοδικής απόφασης θα θεωρηθεί από την Ένωση πλήγμα για την ποιότητα της παρεχόμενης Παιδείας ενώ τονίζεται πως αν δε ληφθεί έκτακτη συνοδική απόφαση για το θέμα του μαθήματος ο αγώνας θα κλιμακωθεί.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΝΩΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ:

Ἡ Πανελλήνιος Ἕνωσις Θεολόγων, ἔχει ἐπανειλημμένως παρακαλέσει νὰ συμπεριληφθεῖ μεταξὺ τῶν θεμάτων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας καὶ τὸ ζήτημα τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Γιὰ μία ἀκόμη φορά σᾶς ἐπαναλαμβάνουμε τὸ αἴτημά μας, διότι οἱ ἐξελίξεις γύρω ἀπὸ τὴ θρησκευτικὴ ἀγωγὴ τῶν νέων μας εἶναι δυσμενέστατες καὶ ἡ εὐθύνη ὅλων μας εἶναι μεγάλη γιὰ ὅσα πράττουμε ἢ δὲν πράττουμε, ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅσα ἐπιτρέπουμε νὰ συμβαίνουν σὲ θέματα τῆς δικῆς μας εὐθύνης.

Ὡς γνωστόν, ἐφέτος γιὰ τρίτη χρονιά, ἐφαρμόζεται πιλοτικὰ σὲ μικρὸ ἀριθμὸ σχολείων τὸ περίφημο νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν γιὰ τὰ Θρησκευτικὰ Δημοτικοῦ καὶ Γυμνασίου. Τὸ Πρόγραμμα αὐτὸ ἀλλοιώνει ριζικὰ τὸν Ὀρθόδοξο θεολογικὸ χαρακτήρα τοῦ Μαθήματος, διότι τὸ μετατρέπει σὲ ἕνα Μάθημα ποὺ διδάσκει σὲ κάθε τάξη ἀπὸ τὴν Γ΄ Δημοτικοῦ ἕως τὴν Γ΄ Γυμνασίου καὶ σχεδὸν σὲ κάθε ἑνότητά του ἐννέα (9) θρησκεῖες, μία ἀπὸ τὶς ὁποῖες εἶναι καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη.

Μεταβάλλει ἀκόμη, τοὺς θεολογικοὺς καὶ παιδαγωγικοὺς στόχους τοῦ Μαθήματός μας, σὲ στόχους πολιτικοὺς καὶ κοινωνικούς, μὲ τὴν ἐπιβολὴ μίας νέας ἐκκοσμικευμένης καὶ ἄγνωστης στὴν ὀρθόδοξη πίστη «πολυθρησκευτικὴς θεολογίας», τὴ θεολογία, τῆς πολυπολιτισμικότητας.

Ἐμεῖς οἱ θεολόγοι, δὲν ἀρνηθήκαμε ποτὲ νὰ διδάσκονται καὶ νὰ μαθαίνουν τὰ παιδιά μας, ὅπως ἄλλωστε συμβαίνει μέχρι σήμερα στὰ σχολεῖα, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Πίστη μας καὶ βασικὰ στοιχεῖα ἀπὸ τὶς μεγάλες θρησκεῖες.

Αὐτὸ ὅμως εἶναι ἀνεπίτρεπτο νὰ συμβαίνει στὴ φάση τῆς πνευματικῆς ἀνάπτυξης τῶν παιδιῶν τοῦ Δημοτικοῦ καὶ τοῦ Γυμνασίου καὶ μάλιστα μὲ τὴν παροχὴ τῆς γνώσης, τοῦ πνεύματος καὶ τῶν ἀξιῶν ὅλων τῶν θρησκειῶν ταυτόχρονα, δηλαδὴ μέσα ἀπὸ ἕναν θρησκευτικὸ πλουραλισμό, τόν ὁποίον μάλιστα, σύμφωνα μέ τούς Συντάκτες τοῦ Προγράμματος, «ἕνας ἄθεος καθηγητής μπορεί να διδάξει καλύτερα ἀπό ἕνα ζηλωτή θεολόγο»!.

Δὲν εἶναι τοῦ παρόντος βέβαια, νὰ ἐκθέσουμε τὴ θεολογικὴ ἢ παιδαγωγικὴ κριτικὴ τοῦ παραπάνω Προγράμματος, τὴν ὁποία ἄλλωστε ἔχουν ἀσκήσει πλῆθος ἐπιστημόνων τῆς Θεολογίας, τῆς Παιδαγωγικῆς, τῆς Ψυχολογίας καὶ τῆς Νομικῆς, μὲ τεκμηριωμένες μελέτες τους, καθὼς καὶ πολλὰ ἐκκλησιαστικὰ καὶ ἄλλα πρόσωπα ἢ φορεῖς μὲ ὑπομνήματα, ἄρθρα καὶ ἐπιστολές.

Εἶναι ἐμφανὲς ὅτι τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας δὲν συμφωνεῖ μὲ αὐτὴν τὴν ἔκνομη καινοτομία, νὰ διδάσκονται δηλαδή, τὰ μικρὰ παιδιά μας, τὸ ἰδεολογήματα τῆς «πολυθρησκευτικῆς θεολογίας» ποὺ σχεδίασε μία μικρὴ ὁμάδα θεολόγων καὶ ἄλλων ἐκσυγχρονιστῶν καὶ ἡ ὁποία ἀντιτίθεται καὶ ἀνατρέπει τὴν ἀλήθεια τῆς πίστεως «εἰς Ἕναν Θεό».

Γιὰ ἐμᾶς ἡ Ποιμαίνουσα Ἐκκλησία δὲν εἶναι ὠφέλιμο νὰ σιωπᾶ, ἐνῶ, ὅπως ἄλλωστε ἀναφέρει καὶ σὲ σχετικὴ εἰσήγησή του(5/11/2012) πρὸς τὴ Διαρκῆ Ἱερὰ Σύνοδο ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φιλίππων Νεαπόλεως καὶ Θάσου κ. Προκόπιος, ὅλοι οἱ ἄλλοι ἐναγωνίως ἀπορρίπτουν τίς σχετικές, γιά τό Πρόγραμμα τῶν «Ἐμπειρογνωμόνων», Εἰσηγήσεις (2) δύο Συνοδικῶν Μητροπολιτῶν.

Ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει, ἐκ τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τῆς(ἄρθρο 2 καὶ 9 πάρ. ἔ), νὰ ἐποπτεύει τόσο τοὺς σκοποὺς ὅσο καὶ τὴ δομὴ καὶ τὸ περιεχόμενο τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, προκειμένου νὰ ἐνισχύεται ἡ πίστη καὶ νὰ ἀναπτύσσεται ἡ θρησκευτικὴ συνείδηση τῶν νέων βαπτισμένων ἀπὸ τὴν ἴδια, μελῶν της.

Κατὰ συνέπεια εἶναι ἀνάγκη, νὰ πάρει ἐπίσημη θέση διὰ τῆς ἐκφράσεως τῆς Συνοδικῆς φωνῆς ὅλων τῶν σεπτῶν καὶ σεβασμίων Ἱεραρχῶν. Διαφωνοῦμε καὶ λυπούμεθα πολύ, μὲ ὅσα εἶπε πρόσφατα ὁ ὑποστηρικτὴς τοῦ Προγράμματος καὶ πρόεδρος τῆς Ἐιδικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Πολιτιστικῆς Ταυτότητος Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιος, θεωρώντας τὰ μειωτικὰ γιὰ τὸ ρόλο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας καὶ ἀπαξιωτικὰ γιὰ τὸ ἔργο τῶν θεολόγων.

Τὸ θέμα τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν εἶναι «φλέγον, ὀξὺ καὶ ἐπεῖγον», καθὼς ὅπως πληροφορούμεθα, τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας προχωράει ἀκάθεκτο σὲ νέους σχεδιασμοὺς ποὺ ἀφοροῦν τὰ Προγράμματα Σπουδῶν καὶ τὰ βιβλία τοῦ μαθήματος, χωρὶς τὴ σύμφωνη γνώμη τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν θεολόγων.

Γι΄ αὐτὸ ζητᾶμε τὴν ἄμεση συζήτησή του στὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας, προκειμένου μὲ Συνοδικὴ ἀπόφαση νὰ ἀπαιτηθεῖ ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας ἡ ἀπόσυρση τοῦ ἐν λόγῳ Προγράμματος γιὰ σοβαροὺς θεολογικοὺς καὶ παιδαγωγικοὺς λόγους καὶ ταυτόχρονα ἡ συγκρότηση νέας ἐπιτροπῆς ποὺ θὰ ἐκφράζει ὅλες τὶς τάσεις τοῦ θεολογικοῦ καὶ ἐκκλησιαστικοῦ κόσμου, ἡ ὁποία θὰ σχεδιάσει ἕνα κοινὰ ἀποδεκτὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν γιὰ τὸ Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν.

Ὁποιαδήποτε λοιπὸν ἀναβολὴ στὴ λήψη τῆς σχετικῆς Συνοδικῆς ἀπόφασης θεωροῦμε ὅτι θὰ ἀποτελέσει πλῆγμα γιὰ τὴν ποιότητα τῆς παρεχόμενης στοὺς νέους μας Παιδεία, σὲ σχέση καὶ μὲ τὰ προβλεπόμενα στὸν Καταστατικὸ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας, στὸ Σύνταγμα καὶ τὸν ἰσχύοντα ἐκπαιδευτικὸ Νόμο.

Ἐὰν τελικὰ Μακαριώτατε, Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς καὶ σὲ αὐτὴ τὴ Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας δὲν προγραμματισθεῖ, ἐκτάκτως, νὰ συζητηθεῖ τὸ θέμα τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καὶ νὰ ληφθεῖ ἀπόφαση ἐπ΄ αὐτοῦ, ἡ Πανελλήνιος Ἕνωσις Θεολόγων, με λύπη της, ἔχει ἀποφασίσει τὴν κλιμάκωση τοῦ ἀγώνα γιὰ τὴ διαφύλαξη τοῦ Ὀρθόδοξου ἐκκλησιαστικοῦ περιεχομένου τῆς θρησκευτικῆς ἀγωγῆς, μὲ εὐρεία δημοσιοποίηση ὅλων τῶν πτυχῶν τοῦ θέματος. πηγη: dogma.gr

Θα «κλειστεί» σε μοναστήρι ο Λεωνίδας Καλφαγιάννης; Δείτε την απάντηση του ηθοποιού

Ο Λεωνίδας Καλφαγιάννης είναι ο «Ελενίτσας», πρωταγωνιστής της διαφήμισης κινητής τηλεφωνίας αλλά και ο sexy γεωπόνος από την σειρά του Mega «Κάτω Παρτάλι», το σίριαλ  που «σπάει» ταμεία!

Είναι αλήθεια ότι ο νεαρός ηθοποιός έχει βρει διέξοδο στο Θεό; Και αν ναι, έχει σκεφτεί να τα παρατήσει όλα και να μπει σε μοναστήρι;

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό «You» δίνει την δική του αλήθεια και βάζει στη θέση τους, τους δημοσιογράφους!

Διαβάστε ένα απόσπασμα από τη συνέντευξή του…
Ο Ντοστογιέφσκι θέτει πολλά ερωτηματικά αναφορικά με τη θρησκεία, ενώ εσύ έχεις μιλήσει ανοικτά για τη διέξοδο που έχεις βρει στον Θεό. Σου έχει περάσει η σκέψη να τα παρατήσεις και να μπεις σε μοναστήρι;

Διέξοδο δεν έχω βρει στον Θεό, ούτε θα τα παρατήσω για να πάω σε μοναστήρι. «Η τρίχα γίνεται τριχιά» τις περισσότερες φορές και εσείς οι δημοσιογράφοι – εσκεμμένα ή μη –τα γράφετε ενίοτε όπως θέλετε, χωρίς βέβαια να κρατώ κακία, αλλά είναι κάτι που νομίζω ότι κάποια στιγμή πρέπει να αλλάξει.

Αλλιώς γράψτε τη συνέντευξη μόνοι σας, δεν χρειάζεται να παιδευόμαστε αμφότεροι. Η ζωή σε σχέση με την αγάπη δεν είναι διέξοδος αλλά τρόπος ζωής  και το να πιστεύεις πίσω απ΄ αυτό που φαίνεται, μόνο μπροστά μπορεί να σε πάει. Όποιος έχει αυτιά για να ακούει ας ακούει.

Όσο για το μοναστήρι… Ποιος λέει ότι δεν μπορεί να είναι μοναχός κάποιος ανάμεσα στο πλήθος; Την σχέση σου με τον εαυτό σου μπορείς ανά πάσα στιγμή και οπουδήποτε να την δουλέψεις. Ηρεμία χρειάζεται. πηγη: govastileto.gr

Ο Αρχιεπίσκοπος είπε πραγματικότητες …

ΜΠΟΡΕΙ να διαφωνούν πολλοί με τις απόψεις του. Μπορεί και να προκαλεί με τον καυστικό τρόπο που τοποθετείται. Μπορεί να ξαφνιάζει με το λεκτικό που χρησιμοποιεί. Όμως ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κύπρου είπε τα πράγματα με το όνομά τους σε ό,τι αφορά τους ημικρατικούς οργανισμούς. Ναι, οι κυβερνώντες διαχρονικά τους χρησιμοποίησαν ως αμπελοχώραφά τους. Ναι, εργοδοτούν υπερδιπλάσιο προσωπικό από ό,τι χρειάζονται, και αυτό γίνεται σε βάρος του φορολογούμενου πολίτη. Και σήμερα σε βάρος των εργαζομένων στους ίδιους τους ημικρατικούς οργανισμούς. Ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και ο χρόνος εξαντλείται για την υποχρέωση υλοποίησης μνημονιακής πρόνοιας. Ο αρχιεπίσκοπος δεν είπε τίποτε περισσότερο από την ωμή πραγματικότητα σε μια σειρά από οργανισμούς που για χρόνια χρησιμοποιούνταν για το «βόλεμα ημετέρων». Γιατί ενοχλούνται όταν ακούν τις πραγματικότητες;

Και οι σημερινοί κυβερνώντες ενήργησαν με τον ίδιο τρόπο όπως και οι προκάτοχοί τους. Ο Νίκος Αναστασιάδης άλλα διακήρυσσε προεκλογικά. Μετεκλογικά αυτό που έκανε ήταν να απευθυνθεί στα κόμματα που μετέχουν στο κυβερνητικό σχήμα για να διορίσει τα νέα διοικητικά συμβούλια. Προς τιμήν του ο ΔΗΣΥ δεν έδωσε λίστες με ονόματα. Το ΔΗΚΟ με πρόεδρο τον Νικόλα Παπαδόπουλο έδωσε ονόματα, διεκδικώντας μάλιστα στενότητα αριθμητική προκειμένου να μην έχει το περιθώριο ο Πρόεδρος να κάμει τις δικές του επιλογές. Ακολούθησαν την πεπατημένη γνωρίζοντας ότι ήταν θέμα χρόνου η υλοποίηση της μνημονιακής ρήτρας.

Δεν υπήρξαν σοφότεροι ούτε πιο σοβαροί από όσους κατά καιρούς διακυβέρνησαν. Η Τρόικα ουδεμία ευθύνη φέρει για όσα σήμερα καλούνται να αντιμετωπίσουν στην Κυβέρνηση και τη Βουλή. Είναι αλήθεια ότι οι κατά καιρούς κυβερνώντες έφεραν με τη συμβολή τους ή την ανοχή τους  τους ημικρατικούς οργανισμούς σε αυτή την κατάσταση. Οι επισημάνσεις της γενικής ελέγκτριας ποτέ δεν λήφθηκαν υπόψη ούτε και έγιναν διορθωτικές κινήσεις. Ποτέ και κανένας δεν έδωσε εξηγήσεις γιατί ένας οργανισμός όπως η ΑΗΚ χρειάζεται 140 διευθυντές και υποδιευθυντές. Ναι, φτάσαμε στο σημείο να αναμένουμε από την Τρόικα να «καθαρίσει τον στάβλο του Αυγείου» που τα κόμματα δημιούργησαν και ποτέ δεν τόλμησαν να εξυγιάνουν. Και τα οποία εξαντλούνται καθεχρονικά σε δηλώσεις και αντιδηλώσεις ανάλογα με το πού τοποθετούνται στο κυβερνητικό στρατόπεδο ή στην αντιπολίτευση, όταν συζητείται στη Βουλή η έκθεση της γενικής ελέγκτριας. Ανδρούλα Ταραμουντά πηγη: philenews.com

Διάρρηξη στον ναό του Αγίου Διονυσίου Αεροπαγίτου

 

Διάρρηξη στον ναό του Αγίου Διονυσίου Αεροπαγίτου στα Ζαρουχλέικα σημειώθηκε το διάστημα από 15 έως 16 Φεβρουαρίου. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο δράστης μπήκε στο εσωτερικό της εκκλησίας αφού πρώτα σκαρφάλωσε στο καμπαναριό και στη συνέχεια στο γυναικωνίτη. Από εκεί μπήκε από ανασφάλιστη πόρτα στο εσωτερικό της εκκλησίας και πήρε 200 ευρώ από το φιλόπτωχο ταμείο.

 

Επίσης, διάρρηξη σημειώθηκε στο μοναστήρι του Αγίου Συμεών στο Μεσολόγγι. Εκεί, άγνωστος παραβίασε την εξωτερική πόρτα της αποθήκης και κατάφερε να πάρει μια μπουκάλα υγραερίου, ένα μοτέρ άντλησης νερού, ένα πετρογκάζ, τρία σιδερένια κρεβάτια, δέκα λάμπες, μια ηλεκτρική κουζίνα, συνολικής αξίας 1000 ευρώ.

(Αναδημ.εφημ."ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ")

Τρικαλινός ιερέας πέταξε τα ράσα και το ανακοίνωσε από το διαδίκτυο

Σάλος έχει προκληθεί στους εκκλησιαστικούς κύκλους της πόλης των Τρικάλων με την αποκάλυψη ότι ιερέας που λειτουργούσε σε χωριό της ευρύτερης περιοχής πέταξε τα ράσα και έφυγε προς άγνωστη κατεύθυνση.

Ο εν λόγω ιερέας μέσω της προσωπικής του ιστοσελίδας πριν λίγο καιρό είχε προαναγγείλει ουσιαστικά την αποχώρησή του και τον εκούσιο αποσχηματισμό από την τοπική Εκκλησία.
Τώρα η υπόθεση θα λάβει το δρόμο της εκκλησιαστικής δικαιοσύνης, όπως γίνεται σε ανάλογες περιπτώσεις, ενώ ο ιερέας εφόσον τελικά δικαστεί θα επαναφερθεί στην τάξη των λαϊκών.
πηγη trikalain.gr

Μακάβριο «δώρο» του Αγίου Βαλεντίνου: Ισλαμιστές έστειλαν τα κομμένα κεφάλια αντρών στις αγαπημένες τους...

 

Η σχιζοφρενική φαντασία των Ισλαμιστών στη Συρία δεν έχει όρια. Απέστειλαν τις αποτμηθείσες κεφαλές των πολυαγαπημένων ανδρών τους για να καγχάσουν με τον πόνο των ανθρώπων ανήμερα της γιορτής του Αγίου Βαλεντίνου. Σύριοι ακτιβιστές καταγγέλλουν το γεγονός και απαιτούν διεθνή κινητοποίηση. Το κόκκινο κυρίαρχο χρώμα της ημέρας ήταν από αίμα στη Συρία.

Στο Anthropoetics 11, no . 2 (φθινόπωρο 2005 / χειμώνας 2006 ) δημοσιεύεται άρθρο -πάντα επίκαιρο- που επικαλείται στοιχεία του LLC (Ινστιτούτου για την έρευνα του Οργανωμένου Εγκλήματος και της Τελετουργικής Βίας). Τιτλοφορείται: Αιματηρά Τελετουργικά των Μουτζαχεντίν : η θρησκευτική, συμβολική και  νομική ερμηνεία των αποκεφαλισμών της Al-Qaïda. Η δράση της Τζαμπχάτ αλ Νούσρα (Μέτωπο της Νίκης) που είναι παρακλάδι της Αλ Κάιντα και χρησιμοποιεί ταυτόσημες μεθόδους αλλά και η εμπλοκή του σημερινού επικεφαλή της πρώτης στο συριακό όπως και εκατοντάδων συναφών οργανώσεων επαναφέρουν το θέμα των αποκεφαλισμών με το πιο τραγικό τρόπο. Στην έρευνα αυτή μεταξύ άλλων αποκαλύπτονται:

Mujahideen ( arabe : مجاهدين) είναι ο πληθυντικός του moudjahid ( مجاهد ) που φιλολογικά σημαίνει “μαχητής ” κάποιος που δεσμεύεται στο djihad ή στη «μάχη», αλλά που συχνά μεταφράζεται ως « πολεμιστής του Θεού “. Ετυμολογικά η ρίζα του moudjahidines είναι JHD ( ج – ه – د ) , που σημαίνει “προσπάθεια » , ίδια ρίζα με το djihad που σημαίνει «μάχη», στον ιερό πόλεμο. Συχνά αποκαλούνται “στρατιώτες του Θεού”. Σε άρθρο στο “Jihad Unspun” από τον Zafir Jamaal με τίτλο” Στρατιώτες του Θεού , μάχονται στο όνομα του Allah ” περιγράφεται ο πολεμιστής 

Mujahideen –  είναι στρατιώτες του Αλλάχ που μάχονται στο όνομα του Allah σε πόλεμο κατά των απίστων .Το Κοράνι επιβεβαιώνει ότι όποιος σκοτώθηκε στο djihad γίνεται ένας Shaheed δηλ. μάρτυρας και εξασφαλίζει περίοπτη θέση στον Παράδεισο. Οι Shaheed θάβονται στο πεδίο της μάχης όπου πέφτουν με τα ρούχα που σκοτώθηκαν,με ματωμένα κορμιά χωρίς να πλυθούν και ακήδευτοι. Πάνε στον Allah ακριβώς όπως ήταν όταν έπεσαν για την πίστη τους.Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή από αυτήν για τον πολεμιστή μουσουλμάνο.

Αλλά και όποιος συμμετείχε στον ιερό πόλεμο κι ας μην σκοτώθηκε, τιμάται. Αποκαλείται Ghazi και το Ισλάμ του υπόσχεται πλούσια τα ελέη στον Παράδεισο. Σύμφωνα με τον Μωάμεθ η σκοπιά μιας νύχτας που φυλάει ο μουτζαχεντίν ισοδυναμεί με 1000 νύχτες προσευχών ενός μέσου πιστού.

Η πολεμική ιαχή του μουτζαχεντίν είναι « Allah o Akbar » δηλ. “Ο Θεός είναι μεγάλος”. Αυτή τη φράση κραυγάζουν όταν επιτίθενται όταν ρίχνουν με τα όπλα τους, όταν παρακολουθούν το επιτυχημένο χτύπημα στο στόχο. Είναι η ιαχή που ακούστηκε ανά τους αιώνες όταν μάχεται κανείς για τον Allah.

 

 Θρησκευτικός συμβολισμός

Τον εμπεριέχει ο σφαγιασμός γιατί διαπράττεται στο όνομα θρησκευτικής ιδεολογίας. Η τελετουργοποίηση της βίας είναι το στοιχείο της ιεροποίησης και επομένως της δικαιολόγησης της.

Ο συμβολισμός του σύγχρονου αποκεφαλισμού είναι άλλοτε πολιτικός και άλλοτε θρησκευτικός .Πολιτικά προσβλέπει στο να εμπνεύσει το φόβο και θρησκευτικά ως τιμωρία με “ηθική” αιτιολόγηση.

Οι πολιτικές εκφάνσεις συμπεριλαμβάνουν τη σοφιστικέ χρήση τεχνολογίας βίντεο και προβολής αποκεφαλισμών από δορυφορικά παναραβικά κανάλια για να ενσπείρουν τον πανικό.

Στο βιβλίο του «Tο Ισλάμ στην Ψηφιακή Εποχή», ο Gary Bunt εστιάζει στη θρησκευτική χρήση του Internet από τους μουσουλμάνους και το φαινόμενο το αποκαλεί « fatwas on line ” ή ” e- jihad ” . Ενώ σε άρθρο του « Οι αποκεφαλισμοί από τρομοκράτες: πολιτισμικές και στρατηγικές αναφορές “, ο Ronald H. Jones περιγράφει πως χρησιμοποιούνται αυτές οι τεχνικές από τα πολυμέσα. Τα βίντεο στοχεύουν και στην στρατολόγηση.

Το να κόβεις το κεφάλι κάποιου μ΄ ένα μαχαίρι και να το επιδεικνύεις κρατώντας το στην κάμερα είναι προφανώς μια μορφή ψυχολογικού πολέμου.

Το τελετουργικό του αποκεφαλισμού βρίθει από συμβολισμό που φέρνει τους μαχητές πιο κοντά στις ρίζες του Ισλάμ όταν ο μόνος τρόπος να πολεμήσεις ήταν το ξίφος.

Αυτά τα τελετουργικά αυθεντικοποιούν το ιδανικό ότι μάχεσαι όπως και ο προφήτης και οι πρώτοι μουσουλμάνοι. Δημιουργούν την αδιάσπαστη συνέχεια.

“Όταν θα συναντήσετε τους απίστους χτυπάτε τους στο λαιμό. “

Κορανικό κεφάλαιο (Sourate 08:12) : “θα ενσπείρω το τρόμο στις καρδιές των απίστων να κοπούν τα κεφάλια τους και όλα τα δάκτυλά τους». Αν και αυτοί οι στίχοι επιδέχονται και πιο ήπιες ερμηνείες υιοθετήθηκαν από ισλαμιστές ως δικαιολόγηση των αποκεφαλισμών – ακρωτηριασμών.

Ο Timothy Furnish σε άρθρο του που τιτλοφορείται Αποκεφαλισμός στο όνομα του Ισλάμ , διευκρινίζει τη θρησκευτική σημασία των αποκεφαλισμών. Το Ισλάμ είναι η μόνη θρησκεία που σε κρατικό ή μη κρατικό επίπεδο νομιμοποιεί αποκεφαλισμούς.

Ο al Zarqawi και oι άλλοι ισλαμιστές που πραγματοποιούν αποκεφαλισμούς πιστεύουν ότι ο Θεός τους έταξε να εξολοθρεύσουν τους εχθρούς τους με αυτόν τον τρόπο. Γι αυτούς το Ισλάμ είναι η θρησκεία του ξίφους και της λάμας στο λαιμό του απίστου. Αλλωστε το θρησκευτικό  υπόβαθρο του τελετουργικού σφαγιασμού υποδηλώνει και η μακρόσυρτη ιαχή “Allahu akbar ” που τον συνοδεύει ως υπόκρουση καθώς συμβαίνει αργά και βασανιστικά.

Βρυξέλλες, Πορφύρης Δ/Σταφυλά Π

elas-lyste

 eglimatikotita.gr

Στο μοναστήρι με έναν σεισμογράφο

Με έναν σεισμογράφο ζει εδώ και 20 ημέρες στο κελί του ο 90χρονος μοναχός Ευσέβιος στο μοναστήρι της Παναγίας Ευαγγελίστριας στην Κεφαλονιά. Μένει εκεί από το 1957, ολομόναχος τα τελευταία 30 χρόνια, χωρίς ραδιόφωνο ή τηλεόραση. «Το νησί μας έχει πόνο» δήλωσε ο μοναχός στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Η μονή είχε καταστραφεί από τον ισχυρό σεισμό του 1953 και ξαναχτίστηκε με τη βοήθεια των κατοίκων. πηγη: tanea.gr/

Οι σχέσεις Αγίου Όρους & Θράκης μέσω ιερών προσωπικοτήτων

Στην προχριστιανική Θράκη υπήρχε μία φυλή φιλήσυχη, οι λεγόμενοι «κτίστες», οι οποίοι ζούσαν δίχως γυναίκες, δίχως να τρώγουν κρέας, τρεφόμενοι κυρίως με φυτικές ουσίες. Σε ορισμένες δε φυλές κατά τη γέννηση τέκνου έκλαιαν, για τις πικρίες του βίου που θα συναντούσε, και στους θανάτους έχαιραν, πιστεύοντας ότι η άλλη ζωή είναι ανώτερη της παρούσης. Γενικώς παρουσιάζεται έντονος πνευματικός και θρησκευτικός βίος στους αρχαίους Θράκες[3], που θυμίζει την άσκηση και την πίστη στην παροδικότητα αυτής της ζωής των Αγιορειτών πατέρων.

Τη Χαλκιδική κατοικούσαν Θράκες, όπως και τον Άθωνα, ως αναφέρει ο Στράβων. Ιερά Παράδοση ανάγει τον εκχριστιανισμό των κατοίκων του Άθω στο κήρυγμα της ίδιας της Θεοτόκου και τον Απόστολο Παύλο να κηρύττει στην πλησιόχωρη περιοχή. Ο άλλος των πρώτων αποστόλων Ανδρέας είναι ο πρώτος εκχριστιανιστής των Θρακών, όπου και είναι ιδιαίτερη η τιμή της Θεοτόκου με πλήθος μονών και ναών[4].

Οι σχέσεις των δύο τόπων αρχίζουν μ’ έναν παράδοξο τρόπο θα ’λεγε κανείς. Ο πρώτος επώνυμος όσιος του Αγίου Όρους, ο σπηλαιώτης ακτήμων και γυμνητεύων Πέτρος ο Αθωνίτης, θέλησε να ενταφιασθεί στις Φώκες της Θράκης τον Θ΄ αιώνα, από μοναχούς που μετέφεραν το σκήνος του εκεί. Πριν εισέλθουν στην πόλη κόσμος πολύς έφθασε κι έλεγε: «Που είναι ο Μέγας Πέτρος, όστις ήλθεν από το Όρος του Άθωνος; Θέλομεν να τον προϋπαντήσωμεν». Τότε τελέσθηκαν πλήθος θαυμάτων και μεγάλες τιμές προσφέρθηκαν από τον κλήρο και τον λαό της επαρχίας στο θαυματουργό και μυροβόλο λείψανο του Αθωνίτη οσίου Πέτρου[5].

Περί τα τέλη του Ι΄ αιώνος από την Αδριανούπολη έρχονται στη μονή Βατοπεδίου οι πλούσιοι ευγενείς Αθανάσιος, Νικόλαος και Αντώνιος και με την προτροπή του αγίου Αθανασίου του Αθωνίτου γίνονται οι νέοι κτίτορες της ωραίας και μεγάλης αυτής μονής[6]. Οι τάφοι των τριών Θρακών οσίων βρίσκονται στο δεξιό μέρος της Λιτής του Καθολικού και πρόσφατα ανακαλύφθηκαν τα τίμια λείψανά τους[7].

Το Παπίκιο όρος είναι τμήμα του ορεινού τμήματος της Ροδόπης και βρίσκεται ΒΔ της Κομοτηνής, πάνω από τη Βιστωνίτιδα λίμνη. Την εποχή αυτή βρίσκεται σε ακμή. Πρόκειται για μια σημαντική μοναστηριούπολη, με σπουδαίες μονές όπως του Αγίου Ιωάννου της Ρίλας, του Αγίου Λουκά και άλλες, των οποίων πρόσφατα ανακαλύφθηκαν ερείπια. Εδώ μόνασαν η αυτοκράτειρα Μαρία Βοτανειάτη, που έκτισε δική της μονή και ενίσχυσε οικονομικά τη μονή των Ιβήρων στο Άγιον Όρος, ο πρωτοστράτωρ Αλέξιος Αξούθ και ο γιος του Μανουήλ ο Α΄, ο σεβαστοκράτωρ Αλέξιος, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και άλλοι[8].

Το 1195 ο των Σέρβων ζουπάνος Στέφανος Α΄ Νεμάνια, γιος του αγίου Συμεών του Μυροβλύτη, κτίτορα της μονής Χιλανδαρίου, εγκαταλείπει πλούτη, τιμές και δόξες και μονάζει σε μία των μονών του Παπίκιου όρους, ύστερα από δωρεές σε αγιορειτικές μονές, στις οποίες επιστρέφει ως μοναχός, και ιδιαίτερα στην Βατοπεδίου και Χιλανδαρίου[9].

Στις αρχές του ΙΓ΄ αιώνος, ύστερα από Σύναξη τριών χιλιάδων Αγιορειτών Γερόντων, απεστάλη επιτροπή πατέρων στην Καλλίπολη, για να υποστηρίξουν τα δικαιώματά τους στον αυτοκράτορα Νικαίας Ιωάννη Γ΄ Δούκα Βατάτση και τον ηγεμόνα των Βουλγάρων Ιωάννη Ασάν. Ο δεύτερος συνέστησε στη Ζαγορά της Θράκης Πατριαρχείο και καταπατούσε ελευθερίες των Αγιορειτών[10].
Δύο χρυσόβουλλα του 1317 του αυτοκράτορα Ανδρονίκου Β΄ του Παλαιολόγου εκδοθέντα υπέρ της ιεράς μονής Χιλανδαρίου αναφέρονται σε δωρεές πλούσιων μετοχίων. Το 1321, κατά τον ιστορικό Νικηφόρο Γρηγορά, «μήτε αροτριάν, μήτε σπείρειν, ούτε των πόλεων εξιέναι εδύναντο επί έτος εν και μήνας δέκα»[11]. Δεν άφηναν τους Θράκες οι ληστεύοντες Οθωμανοί να εργάζονται στα κτήματά τους. Το Άγιον Όρος μετά το 1340 υπάγεται στη σερβική δυναστεία, όπως και η Θράκη, με ηγεμόνα τον Στέφανο Δουσάν[12].

Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως άγιος Κάλλιστος ο Α΄, οικήτορας της αγιορειτικής μονής του Παντοκράτορος, το 1360 στέλνεται στη βασίλισσα της Σερβίας Ελισάβετ, στις Φέρες της Θράκης ευρισκόμενη, για μια ισχυρή συμμαχία κατά των Τούρκων και φαίνεται πως την επηρεάζει, αλλά ασθενεί κι αποθνήσκει[13].

Την ίδια εποχή πρόκριτοι Αγιορείτες αποστέλλονται στην Αδριανούπολη στον Σουλτάν Μουράτ Α΄ (1360-1389) προς επικύρωση των προνομίων τους και τότε εξεδόθησαν σχετικά φιρμάνια, αντίγραφα των οποίων υπάρχουν σε ορισμένες αθωνικές μονές. Επί Μωάμεθ Β΄ του Πορθητού αναγκάζονται οι Αγιορείτες να επισκεφθούν την Αδριανούπολη, για να περισώσουν τα πολύτιμα κειμήλιά τους[14].
Σε μία επίσκεψη της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου από Βατοπεδινούς μοναχούς στην Αίνο της Θράκης προς προσκύνηση υπό των πιστών η πρεσβυτέρα ενός ιερέως της πόλεως απέκοψε ένα τεμάχιό της χάρη ευλαβείας προς ευλογία, το οποίο τελικά μεταμεληθείσα επέστρεψε στους συνοδούς πατέρες. Η Αίνος υπήρξε πόλη με ιδιαίτερη θρησκευτικότητα, με πλήθος ναών, μονών, παρεκκλησίων και αγιορειτικών μετοχίων. Αξίζει να σημειωθεί η μεγάλη ευλάβεια των κατοίκων προς τη Θεοτόκο και τα προσωνύμια που της έδωσαν Ελεούσα, Οδηγήτρια, Κορνεοφωλεά, Φανερωμένη, Παντοβασίλισσα, Σκαλωτή, Χαριτωμένη, Ταξιδαριά, που την τιμούσαν πολύ οι ναυτικοί. Ο Ξηροποταμηνός μοναχός Καισάριος Δαπόντες αναφέρει χαρακτηριστικά «πάνω στην Αίνον και θωρώ εδώ την Παναγίαν, εις μίαν και θαυματουργήν κεύμορφην εκκλησίαν»[15].

Ο άγιος Αθανάσιος ο Α΄, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, γεννήθηκε στην Αδριανούπολη, νέος εκάρη μοναχός σε μονή της Θεσσαλονίκης, κατόπιν μόνασε στο Άγιον Όρος με αυστηρή άσκηση και ιδιαίτερα στη μονή Εσφιγμένου επί αρκετά έτη. Κατόπιν πήγε προσκυνητής των Αγίων Τόπων και αναζητητής ασκητών στα όρη του Λάτρου, Αυξεντίου και Γαλήσιο, όπου χειροτονήθηκε διάκονος και ιερεύς, κι επέστρεψε στο Άγιον Όρος. Από εκεί μεταβαίνει στο θρακικό όρος του Γάνου και η αρετή του σύντομα ελκύει πολλούς πλησίον του, μεταξύ των οποίων και αρκετές γυναίκες, για τις οποίες ίδρυσε μονή, που φημίσθηκε για τη μεγάλη αρετή των μοναζουσών της.

Η φήμη της οσιότητός του τον ανέβασε στον πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως το 1289, απ’ όπου με κάθε επιμέλεια μόχθησε για το καλό του ταλαιπωρημένου ποιμνίου του κι αναδείχθηκε νέος Χρυσόστομος. Το 1293, μη δυνάμενος να παύσει τον δίκαιο έλεγχο των παρανομούντων, οδηγήθηκε σε παραίτηση κι επέστρεψε στη μονή του. Μετά μία δεκαετία τον επανέφεραν στον οικουμενικό θρόνο για μία οκταετία, κι η δεύτερη αυτή πατριαρχία ήταν λαμπρότερη της πρώτης. Νέα σκάνδαλα όμως τον οδήγησαν σε νέα παραίτηση και τον οδήγησαν ξανά στο αγαπητό του μοναστήρι. Έγινε για όλη τη Θράκη ο παλαιός Αθωνίτης ασκητής ιατρός ψυχών και σωμάτων ο θαυματουργός, πατέρας πτωχών λαϊκών και μοναχών ο ακτήμων, παράδειγμα με τη βιωματική ζωή του[16]. πηγη: pentapostagma.gr

Ο γυμνός Πάστορας και το “αγνό” ποίμνιό του

 

Ο πάστορας της εκκλησίας White Tail Chapel, στη Βιρτζίνια, καλεί τους πιστούς να πηγαίνουν στη λειτουργία εντελώς γυμνοί

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η θεωρία του πάστορα Άλαν Πάρκερ έχει μια κάποια βάση. Αν βέβαια ζούσαμε στην εποχή των Πρωτόπλαστων, ή έστω σε μια κοινωνία πολύ πιο “ανοικτή” σε ρηξικέλευθες προτάσεις, ιδίως όσον αφορά σε θρησκευτικά ζητήματα.

Από την άλλη όλα μπορούν να συμβούν στις ΗΠΑ, πολύ περισσότερο όταν άπτονται θέματα θρησκευτικής πίστης, αφού εκεί ανθούν εκατοντάδες αιρέσεις, δόγματα και “Εκκλησίες”.

Σε κάθε περίπτωση πάντως αυτό που συμβαίνει στην εκκλησία White Tail στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ, εκεί όπου λειτουργεί ο πάστορας Πάρκερ, δεν έχει προηγούμενο: Οι πιστοί που μαζεύονται στο παρεκκλήσι, για να υμνήσουν τον Κύριο, ακολουθώντας τις συμβουλές του ιερέα τους και σε μια προσπάθεια να είναι όσο το δυνατόν πιο αγνοί όπως οι ...πρωτόπλαστοι, μπαίνουν στην εκκλησία αφού πρώτα βγάλουν όλα τα ρούχα τους! Ο πάστορας Πάρκερ λειτουργεί και ο ίδιος εντελώς γυμνός και αιτιολογεί την επιλογή του αυτή λέγοντας πως ζητά από τους Χριστιανούς να ... ξεγυμνώσουν τις ψυχές τους απέναντι στον Θεό.

Μόνο που για να... φανεί η ψυχή, πρέπει πρώτα να φύγουν τα ρούχα! πηγη: protothema.gr

Κατά του γάμου μεταξύ ομοφυλόφιλων τάσσεται η πλειοψηφία των καθολικών σύμφωνα με διεθνή δημοσκόπηση

Η πλειοψηφία των Καθολικών είναι αντίθετη στις θέσεις της Εκκλησίας για το διαζύγιο, τις αμβλώσεις και τα αντισυλληπτικά, αλλά συμφωνεί ότι οι ομοφυλόφιλοι - άνδρες και γυναίκες - δεν θα πρέπει να παντρεύονται, σύμφωνα με τα αποτελέσματα δημοσκόπησης που μεταδόθηκαν σήμερα Κυριακή από αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο.

Το ισπανόγλωσσο κανάλι Univision μετέδωσε ότι η δημοσκόπηση διενεργήθηκε στο Μεξικό, τη Βραζιλία, την Αργεντινή, το Κονγκό, την Κολομβία, την Ισπανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, τις Φιλιππίνες, την Πολωνία, την Ουγκάντα και τις ΗΠΑ--χώρες που εκπροσωπούν το 61% του παγκόσμιου Καθολικού πληθυσμού.

Το 65% απάντησε στη δημοσκόπηση ότι οι αμβλώσεις θα πρέπει να επιτρέπονται, τουλάχιστον σε κάποιες περιπτώσεις, και το 78% τάχθηκε υπέρ της χρήσης των αντισυλληπτικών, ενώ το 58% διαφωνούν με την απαγόρευση στη Θεία Κοινωνία στους διαζευγμένους που ξαναπαντρεύονται.

 Ταυτόχρονα, το 66% τάχθηκε υπέρ της θέσης του Βατικανού κατά του γάμου των ομοφυλοφίλων. Η πλειοψηφία των Καθολικών στην Ισπανία και τις ΗΠΑ, ωστόσο, τάχθηκε υπέρ του γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου.

  Η δημοσκόπηση πραγματοποιήθηκε κατά το διάστημα Δεκεμβρίου και Ιανουαρίου από την εταιρεία με έδρα το Μαϊάμι Bendixen & Amandi International και σε αυτήν συμμετείχαν περίπου 120.000 Καθολικοί. Σχεδόν το 70% των ερωτηθέντων απάντησαν ότι πηγαίνουν τακτικά στην εκκλησία, ενώ το 30% αραιά.

  Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης, οι νεότεροι Καθολικοί είναι «ακόμη πιθανότερο να έχουν αντίθετες απόψεις με τα διδάγματα της Εκκλησίας σε σχέση με τους Καθολικούς στο σύνολό τους».

  Οι Αφρικανοί και Ασιάτες Καθολικοί εμφανίζονται πιο συντηρητικοί από εκείνους της Ευρώπης και των ΗΠΑ.
Για παράδειγμα, το 94% των Γάλλων Καθολικών τάσσονται κατά της καθολικής απαγόρευσης της άμβλωσης σε σχέση με το 27% που είναι το αντίστοιχο ποσοστό στις Φιλιππίνες. Ο γάμος των ομοφυλόφιλων υποστηρίζεται από το 64% των Ισπανών, ενώ μόλις από το 1% των Καθολικών της Ουγκάντας.

  Ο πάπας Φραγκίσκος εμφανίζεται να χαίρει ευρείας αποδοχής. Το 87% των ερωτηθέντων χαρακτηρίζει «άριστη» ή «καλή» τη θητεία του πάπα--από τότε που αναδείχτηκε τον περασμένο Μάρτιο-- ενώ μόνο το 1% την χαρακτηρίζει «κακή». Μόνο στο Μεξικό δεν εμφανίζεται δημοφιλής με το 26% των ερωτηθέντων να έχει αρνητική άποψη για το πρόσωπό του. πηγη: tanea.gr

Κύπρος: Λειτουργίες - Κηρύγματα 9 - 10 Φεβρουαρίου 2014. Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου

Η Α.Μ. ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος την Κυριακή, 9 Φεβρουαρίου 2014, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Παναγίας Φανερωμένης. Το εσπέρας της ιδίας θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους αυτοστέγασης Γερίου.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος την Παρασκευή, 7 Φεβρουαρίου 2014, θα χοροστατήσει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στην Ιερά Μονή Αγίων Μαρίνης και Ραφαήλ στη Ξυλοτύμπου, όπου οι κάτοικοι της κοινότητας Αγίου Θεοδώρου Καρπασίας θα εορτάσουν τον πολιούχο Άγιό τους. Την Κυριακή, 9 Φεβρουαρίου 2014, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στον Άγιο Δομέτιο. Το εσπέρας της ιδίας θα χοροστατήσει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους του Νοσοκομείου Ψυχικής Υγείας στη Λευκωσία. Την επομένη το πρωί θα λειτουργήσει και κηρύξει στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους αυτοστέγασης Γερίου. 

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος την Κυριακή, 9 Φεβρουαρίου 2014, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Καθεδρικό Ναό Αγίου Ιωάννη στη Λευκωσία. Στις 1.00μ.μ. της ιδίας θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον πανηγυρίζοντα Ιερό Αγίου Χαραλάμπους της κατεχόμενης κοινότητας Κοντέας, όπου οι κάτοικοι της κοινότητας θα εορτάσουν τον πολιούχο Άγιό τους. Την επομένη, το πρωί, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους Νέου Χωριού Κυθρέας στην Αγλαντζιά.

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
5 Φεβρουαρίου 2014

***************************************

ΚΥΡΙΑΚΗ 9 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014
ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ (ΙΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ)

(Λουκ. ιη΄ 10-14)                                                                      (Β Τιμ. γ΄ 10-15)

Στις κορυφογραμμές της ταπείνωσης

«Ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται».

Η είσοδος στην περίοδο του Τριωδίου σπρώχνει τον άνθρωπο να εγκολπωθεί την άσκηση, τη μετάνοια και κυρίως την ταπείνωση, ως τρόπο ζωής. Η Εκκλησία απευθύνει πρόσκληση για να περάσουμε από τις πνευματικές εκείνες βαθμίδες που οδηγούν στην ένωσή μας με τον Θεό. Τα αναγνώσματα, η υμνολογία και όλες οι λατρευτικές ακολουθίες της περιόδου, είναι εναρμονισμένες με το κατανυκτικό κλίμα των ημερών και με τις πνευματικές ανατάσεις, που προβάλλουν ως βίωμα και εμπειρία αληθινής ζωής.

Πολύ διδακτική είναι ως προς τα μηνύματα και τα νοήματά της, η σημερινή πρώτη Κυριακή του Τριωδίου, η οποία ονομάζεται του Τελώνου και του Φαρισαίου, από τη γνωστή ευαγγελική περικοπή. Θέλει ακριβώς να μας δείξει ότι η πνευματική πορεία του ανθρώπου περνά μέσα από το ταπεινό φρόνημα, από την αίσθηση της αμαρτωλότητάς του. Γκρεμίζει τους μηχανισμούς της υπερηφάνειας, την περιστροφή γύρω από το εγώ και την αυτοαξία του ανθρώπου. Οι καταστάσεις αυτές, δηλαδή από τη μια η υψοποιός ταπείνωση και από την άλλη η υπερηφάνεια και η εγωκεντρικότητα, βρίσκουν την έκφρασή τους στα πρόσωπα του Τελώνη και του Φαρισαίου, όπως αυτά ξεπροβάλλουν μέσα από τη γνωστή διήγηση.

Το αυτοείδωλο

Η περίπτωση του Φαρισαίου αποτελεί καθρέφτη των ανθρώπων εκείνων οι οποίοι προσπαθούν να συζεύξουν την επιφανειακή θρησκευτικότητα με τους μανδύες της υποκρισίας. Είναι η χειρότερη συνταγή που οδηγεί τον άνθρωπο στην καταστροφή και στην απώλεια. Πρόκειται για εκείνους που επιλέγουν να εφαρμόζουν τις εντολές του Θεού με ένα εξωτερικό και τυπικό τρόπο, αφήνοντας σ την καρδιά τους να ριζοβολούν τα ζιζάνια της σκληροκαρδίας και της έπαρσης. Σ’ αυτή την κατάσταση , ο άνθρωπος βλέπει τα πάντα ως ικανότητες δικές του, διαχωρίζοντας τον εαυτό του από τους άλλους. Στην πραγματικότητα, φυλακίζει τον εαυτό του στον εγωισμό και την υπερηφάνεια. Τόση είναι η διαστροφή που βιώνει και η αλαζονεία που τον κυριεύει, ώστε κάνει τα πάντα προκειμένου να εξασφαλίζει τα χειροκροτήματα και την επιβράβευση των άλλων. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι τους περιφρονεί και τους απορρίπτει με τον εγωισμό του. Σ’ αυτή την φάση ή καλύτερα την αντίφασή του, ο άνθρωπος από «εικόνα του Θεού» αφήνει τον εαυτό του να μετατρέπεται σε μια διχασμένη και δυστυχισμένη προσωπικότητα. 

Δυστυχώς και στις μέρες μας, βιώνουμε ένα διαβρωμένο πολιτισμό που προάγει και αποθεώνει την υπερηφάνεια και την αυτάρκεια του Φαρισαίου. Σήμερα ο άνθρωπος οικοδομεί και οργανώνει τη ζωή του στην αλαζονεία, στήνει σύγχρονους «πύργους της Βαβέλ», ειδωλοποιεί τα πάντα και κυρίως εξορίζει από τη ζωή του την παρουσία και την χάρη του Θεού. Ανήγαγε την ύλη σε αυτοαξία και με την οικονομική σήμερα κρίση βλέπει όλα να έχουν γκρεμισθεί και ο ίδιος να βυθίζεται στην απόγνωση και την απελπισία. Μέσα ακριβώς από την έπαρσή, μετέτρεψε τη ζωή του σε εφιάλτη και την άφησε εντελώς αποψιλωμένη από την χαρά, την ελπίδα και την αισιοδοξία.

Η ταπείνωση 

Το πώς ο άνθρωπος μπορεί να ξεπεράσει τον φαύλο κύκλο που με τα έργα του ο ίδιος εξέθρεψε και να υπερβεί τα φοβερά αδιέξοδα της ζωής του, μάς το δείχνει ο δρόμος που ακολούθησε ο Τελώνης. Είχε την αίσθηση της αμαρτωλότητάς του και αυτό που τον διέκρινε ήταν η αναγνώριση της αποκοπής του από τον Θεό και τους συνανθρώπους του. Για τον ξεπεσμό του αυτό, δεν καθιστούσε οποιοδήποτε άλλο υπεύθυνο παρά μόνο τον εαυτό του.

Ωστόσο, ο Τελώνης παρά την αμαρτωλή ζωή του, το ταπεινό φρόνημα που εγκολπώθηκε στη ζωή του τον απογειώνει σε δυσθεώρητα πνευματικά ύψη. Ανεβαίνει τόσο ψηλά που προβάλλεται ως πρότυπο ζωής από την Εκκλησία. Αναγνώριζε την παρουσία του Θεού μέσα από τους άλλους ανθρώπους. Τους αντίκριζε πραγματικά ως «εικόνες του Θεού». Γι’ αυτό και όταν τους αδικούσε έβλεπε τις ενέργειές του να συνιστούν προσβολή στη θεία αγάπη. Αυτό που άρδευε ευλογημένα την καρδιά του ήταν η συμπάθεια, το έλεος, η αγάπη και η συγχώρηση του Θεού. Γι’ αυτό και δεν παρέλειπε να λέει: «Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ». Είναι πραγματικά εδώ που στο πρόσωπο του Τελώνη αποκαλύπτεται ένα μεγάλο θαύμα που μπορεί να συντελεστεί στον καθένα που θα θελήσει ν’ ακολουθήσει τη δική του πορεία. Εγκολπώθηκε την υψοποιό αρετή της ταπεινοφροσύνης. Οι Πατέρες της Εκκλησίας τονίζουν πολύ χαρακτηριστικά: «Στολή της θεότητος εστίν η ταπεινοφροσύνη». Άλλωστε και η δόξα του Θεού αποκαλύπτεται στην ταπείνωσή του.

Αγαπητοί αδελφοί, όταν αφήνουμε τον εαυτό μας να είναι δεκτικός στην χάρη του Θεού, τότε ο καρπός που γεννάται μέσα μας είναι η πραότητα και η ταπείνωση. Ιδιαίτερα η αρετή της ταπείνωσης που τόσο εξυμνείται από την πατερική γραμματεία, αποτελεί το θεμέλιο όλων των άλλων αρετών και κυρίως τη βάση στην οποία μπορεί να στηρίζεται ο άνθρωπος για να περάσει από τους σταθμούς της μεγάλης αυτής πνευματικής περιόδου του Τριωδίου. Άς μην λησμονούμε, λοιπόν, ότι «ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται και ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται».

 

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος

*********************************

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: Β΄Τιμόθεον  γ΄10-15

Σὺ δὲ παρηκολούθηκάς μου τῇ διδασκαλίᾳ, τῇ ἀγωγῇ, τῇ προθέσει, τῇ πίστει, τῇ μακροθυμίᾳ, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ, τοῖς διωγμοῖς, τοῖς παθήμασιν, οἷά μοι ἐγένοντο ἐν ᾿Αντιοχείᾳ, ἐν ᾿Ικονίῳ, ἐν Λύστροις, οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα! καὶ ἐκ πάντων με ἐρρύσατο ὁ Κύριος. καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ διωχθήσονται· πονηροὶ δέ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι. σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης, εἰδὼς παρὰ τίνος ἔμαθες, καὶ ὅτι ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ.

Απόδοση στη νεοελληνική:

Εσύ, όμως, παρακολούθησες τη διδασκαλία μου, τη διαγωγή, την πρόθεση, την πίστη, τη μακροθυμία, την αγάπη, την υπομονή,

τους διωγμούς, τα παθήματα, που μου συνέβησαν στην Αντιόχεια, στο Ικόνιο, στα Λύστρα, ποιους διωγμούς υπέφερα και απ' όλα ο Κύριος με ελευθέρωσε.
Και, μάλιστα, όλοι όσοι θέλουν να ζουν με τρόπο ευσεβή εν Χριστώ Ιησού, θα διωχθούν.
Πονηροί άνθρωποι, όμως, και γόητες θα προκόψουν προς το χειρότερο, πλανώντας και πλανώμενοι.
Αλλά, εσύ να μένεις σ' εκείνα που έμαθες και πιστώθηκες, ξέροντας από ποιον τα έμαθες και ότι, από βρέφος γνωρίζεις τα ιερά γράμματα, που μπορούν να σε σοφίσουν σε σωτηρία διαμέσου τής πίστης εν Χριστώ Ιησού.

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: Λουκά ιη΄10-14

Ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι, ὁ εἷς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἕτερος τελώνης. ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς πρὸς ἑαυτὸν ταῦτα προσηύχετο· ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης· νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου, ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι. καὶ ὁ τελώνης μακρόθεν ἑστὼς οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπᾶραι, ἀλλ᾿ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὐτοῦ λέγων· ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ. λέγω ὑμῖν, κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἢ γὰρ ἐκεῖνος· ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.

Απόδοση στη νεοελληνική:

Δύο άνθρωποι ανέβηκαν στο ιερό για να προσευχηθούν ο ένας ήταν Φαρισαίος και ο άλλος τελώνης.
Ο Φαρισαίος, καθώς στάθηκε, προσευχόταν από μέσα του τα εξής: 28 Σε ευχαριστώ, Θεέ, ότι δεν είμαι όπως και οι λοιποί άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί ή και όπως αυτός ο τελώνης. Νηστεύω δύο φορές την εβδομάδα, αποδεκατίζω όλα όσα έχω.

Και ο τελώνης, που στεκόταν από μακριά δεν ήθελε ούτε τα μάτια του να υψώσει στον ουρανό, αλλά χτυπούσε στο στήθος του, λέγοντας: Θεέ μου, σκέπασε με έλεος εμένα τον αμαρτωλό.

Σας λέω: Αυτός κατέβηκε στο σπίτι του δικαιωμένος, παρά εκείνος επειδή, όποιος υψώνει τον εαυτό του, θα ταπεινωθεί και εκείνος που ταπεινώνει τον εαυτό του, θα υψωθεί.

(Επιμέλεια: Παναγιώτης Παπακυριακού, Θεολόγος) πηγή: churchofcyprus.org.cy

Χαστούκι στο Βατικανό από τον ΟΗΕ

 

Ο κατήγορος είναι ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών και ο κατηγορούμενος το Βατικανό. Σε μια ιδιαίτερα σκληρή έκθεση 16 σελίδων η οποία παρουσιάστηκε χθες στη Γενεύη, ο ΟΗΕ κατηγορεί την Εδρα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας ότι υιοθετούσε «συστηματικά» πολιτικές που επέτρεπαν στους καθολικούς ιερείς να βιάζουν και να κακοποιούν δεκάδες χιλιάδες παιδιά επί δεκαετίες δίχως να αποκαλύπτονται και κατ' επέκταση να μην τιμωρούνται για τις αποτρόπαιες πράξεις τους.

Πέρα από το άνοιγμα των φακέλων που αφορούν τους παιδεραστές ιερείς και τα πρόσωπα τα οποία τους κάλυπταν, η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ ζητά την «άμεση απομάκρυνση» των υπευθύνων από τις θέσεις που εξακολουθούν να κατέχουν και την παράδοσή τους στη Δικαιοσύνη. Σύμφωνα με τη νορβηγίδα Κρίστεν Σάντμπεργκ, επικεφαλής του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Παιδιών, το Βατικανό παραβίασε τη σύμβαση για την προστασία ανηλίκων καθώς δεν «έκανε όλα όσα μπορούσε να κάνει» για να αποτρέψει τα συγκεκριμένα εγκλήματα. 

 

Η έκθεση κατηγορεί επίσης το Βατικανό για τη στάση του απέναντι στην ομοφυλοφιλία, την αντισύλληψη και τις εκτρώσεις και προτρέπει την Αγία Εδρα να επιβάλει τη διδασκαλία της σεξουαλικής αγωγής σε όλα τα καθολικά σχολεία, να καταδικάσει τις διακρίσεις κατά των ομοφυλόφιλων παιδιών και των παιδιών που μεγαλώνουν σε οικογένειες ατόμων ιδίου φύλου και να τροποποιήσει το δόγμα της αναφορικά με τις εκτρώσεις.

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ. Η απάντηση του Βατικανού δόθηκε μερικές ώρες μετά τη δημοσιοποίηση της έκθεσης. Σε ανακοίνωσή του τόνισε ότι θα «λάβει σοβαρά υπόψη» το πόρισμα-καταπέλτη του ΟΗΕ, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα «τη δέσμευσή του για την προάσπιση των δικαιωμάτων των παιδιών». Την ίδια στιγμή ωστόσο, εξέφρασε τη λύπη του για την «απόπειρα παρέμβασης» στη διδασκαλία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας αναφορικά με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και στη θρησκευτική ελευθερία των ανθρώπων. 

 

Εκφραστής της έκπληξης του Βατικανού σχετικά με τα όσα αναφέρονται στην έκθεση, ήταν ο μόνιμος παρατηρητής του στη Γενεύη, σεβασμιότατος Σιλβάνο Μαρία Τομάζι. Σε δηλώσεις του, ο ιταλός ιερέας πέρασε στην αντεπίθεση επισημαίνοντας ότι «η έκθεση μοιάζει να είναι μερικώς ενημερωμένη» καθώς φαίνεται πως «δεν λαμβάνει υπόψη όλα όσα έκανε η Αγία Εδρα τα τελευταία χρόνια» για την καταπολέμηση ανάλογων φαινομένων. Μάλιστα ο Τομάζι δεν δίστασε να αναφέρει ότι «οι μη κυβερνητικές οργανώσεις των οποίων τα συμφέροντα σχετίζονται με το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας, του γάμου μεταξύ ατόμων ιδίου φύλου και άλλα σχετικά ζητήματα, επηρέασαν κατά κάποιο τρόπο την ιδεολογική γραμμή της έκθεσης».   

Η ΕΚΘΕΣΗ. Η αιχμηρή έκθεση της Επιτροπής συντάχτηκε με βάση τις δημόσιες καταθέσεις  αξιωματούχων του Βατικανού στον ΟΗΕ τον περασμένο μήνα, επικεφαλής των οποίων ήταν ο Σιλβάνο Τομάζι. «Η Επιτροπή», αναφέρεται στην έκθεση, «ανησυχεί βαθιά για το ότι η Αγία Εδρα δεν έχει αναγνωρίσει την έκταση των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν και δεν έχει λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την αντιμετώπιση των κρουσμάτων σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών και την προστασία τους». 

 

Τονίζεται επίσης ότι οι δράστες των εγκλημάτων μετακινούνταν από ενορία σε ενορία σε μια προσπάθεια συγκάλυψης των εγκλημάτων τους ενώ την ίδια ώρα «εξαιτίας ενός κώδικα σιωπής που επιβλήθηκε σε όλα τα μέλη του κλήρου υπό την απειλή του αφορισμού, κρούσματα σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών σχεδόν ποτέ δεν καταγγέλθηκαν στις υπηρεσίες επιβολής του νόμου στις χώρες όπου διαπράχθηκαν αυτά τα εγκλήματα».  

 

Οι διάφορες ενώσεις θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης από ιερείς χαιρέτισαν την απόφαση κάνοντας λόγο για μήνυμα αφύπνισης όχι τόσο των κληρικών αλλά των λαϊκών και κυρίως των δυνάμεων επιβολής του νόμου. «Η έκθεση δίνει ελπίδα σε εκατοντάδες χιλιάδες βαθιά πληγωμένα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης», δήλωσε η Μπάρμπαρα Μπλέιν, πρόεδρος του μεγαλύτερου Δικτύου Θυμάτων Σεξουαλικής Κακοποίησης από Ιερείς στις ΗΠΑ. «Τώρα εξαρτάται από τους κρατικούς αξιωματούχος το κατά πόσο θα ακολουθήσουν τις υποδείξεις του ΟΗΕ για την προστασία των αδυνάμων, καθώς οι καθολικοί αξιωματούχοι είτε είναι ανίκανοι είτε δεν επιθυμούν να κάνουν κάτι».

Τα Ασυλα της Μαγδαληνής
Ιδιαίτερη έμφαση στην Εκθεση του ΟΗΕ δίνεται στο σκάνδαλο των αποκαλούμενων Ασύλων της Μαγδαληνής – ιδρύματα στην Ιρλανδία που διοικούνταν από καλόγριες και στα οποία μικρά κορίτσια εργάζονταν ως πλύστρες σε συνθήκες δουλείας. πηγη: tanea.gr

ΣΟΚ: Έλεγε ότι ήταν «προφήτης» για να βιάζει γυναίκες

Ο Ρόμπερτ Μάρτιν Γκουμπούρα, ο ιδρυτής της «Ανεξάρτητης Εκκλησίας Ρόμπερτ Μάρτιν Γκουμπούρα του Μηνύματος του Τέλους των Ημερών» θα εκτίσει μόνο τα 40 χρόνια της ποινής του αφού το δικαστήριο του έδωσε χάρη για τα υπόλοιπα επειδή είχε καθαρό ποινικό μητρώο και δεν είχε καταδικαστεί ποτέ ξανά στο παρελθόν.

«Είστε ένας λύκος με προβιά αρνιού», του είπε ο δικαστής Χοσέα Μουτζάγια όταν ο 57χρονος Γκουμπούρα υποστήριξε ότι όλες οι γυναίκες του ποιμνίου του ανήκουν δικαιωματικά, όταν τις παντρεμένες με άλλους απλώς τις είχε «δανείσει» στους συζύγους τους και ότι ο στόχος του ήταν να αποκτήσει 100 παιδιά.

«Βασική αποστολή όλων των Εκκλησιών είναι η λατρεία του Θεού, όχι να κοιμούνται οι ιερείς με κορίτσια και γυναίκες και να τις απειλούν ότι θα πάθουν κακό», του απάντησε ο δικαστής.
Ο προφήτης καταδικάστηκε επιπλέον σε 4μηνη φυλάκιση για κατοχή πορνογραφικού υλικού. πηγη: newsbomb.gr

Την ημέρα του Αγ. Μάρωνα γιόρτασαν οι Μαρωνίτες της Κύπρου

Την ημέρα του Αγίου Μάρωνα, ιδρυτή και προστάτη της Συρο – Μαρωνίτικης Εκκλησίας της Αντιόχειας, γιόρτασε σήμερα στον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας των Χαρίτων στη Λευκωσία, πρωτοστατούντος του Αρχιεπισκόπου Μαρωνιτών Κύπρου Ιωσήφ Σουέηφ, η μαρωνίτικη κοινότητα της Κύπρου.

Στον εορτασμό παρέστησαν, μεταξύ άλλων, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β’, αρχηγοί και εκπρόσωποι κομμάτων, ο Υπουργός Εξωτερικών Ιωάννης Κασουλίδης, Βουλευτές, ο Πρέσβης της Ελλάδας στην Κύπρο Βασίλης Παπαϊωάννου και πλήθος κόσμου.

Στο χαιρετισμό του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης σημείωσε ότι οι Μαρωνίτες της Κύπρου αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της πολυπολιτισμικής πατρίδας μας, καθώς εδώ και αιώνες εκπροσωπούν μια δυναμική και παραγωγική κοινότητα, που πιστή στις παραδόσεις, τα έθιμα και τη θρησκευτική της λατρεία προσφέρει θετικά στην ανάπτυξη και στην πολιτισμική πολυμορφία της κοινής μας πατρίδας.

Υπενθύμισε παράλληλα ότι η μαρωνίτικη κοινότητα είναι ένα κομμάτι της Κύπρου που δέχτηκε σοβαρότατο πλήγμα από την τουρκική εισβολή, σημειώνοντας ότι η Κυβέρνηση συμμερίζεται την αγωνιώδη προσπάθεια της μαρωνίτικης κοινότητας για την επιβίωσή της και αναγνωρίζει πως βασική προϋπόθεση γι’ αυτήν είναι η επιστροφή στα κατεχόμενα χωριά της και στη γη των προγόνων της.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαβεβαίωσε τους Μαρωνίτες ότι ο στόχος αυτός της μαρωνίτικης κοινότητας κατέχει σημαντική θέση στις προτεραιότητες της Κυβέρνησης. «Η Κυβέρνηση έχει στην προσοχή της και ενδιαφέρεται για τα πολλαπλά προβλήματα που απασχολούν τη Μαρωνίτικη Κοινότητα, τα πλείστα των οποίων οφείλονται δυστυχώς, όπως και για τους υπόλοιπους των κατοίκων, στη συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή» σημείωσε.

Διαβεβαίωσε επίσης τους Μαρωνίτες ότι τα προβλήματα αυτά θα είναι στις προτεραιότητες των συνομιλιών που θα έχει με τον Πάπα Φραγκίσκο, κατά την επίσκεψή του στο Βατικανό, στις 15 Φεβρουαρίου.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέφερε ακόμη ότι έχει εισακούσει με προσοχή τις εισηγήσεις του Εκπροσώπου της μαρωνίτικης κοινότητας και διαβεβαίωσε ότι όπως διαχρονικά οι εκάστοτε κυβερνήσεις, έτσι και η παρούσα θα δώσει ακόμη μεγαλύτερη σημασία στην προστασία της πολιτιστικής και θρησκευτική κληρονομιάς και γενικότερα της διατήρησης της ταυτότητας της μαρωνίτικης κοινότητας, υποδεικνύοντας πως αυτός ο σεβασμός αντανακλά και στο σεβασμό που αποδίδει η Κυβέρνηση προς όλες τις κοινότητες στην Κύπρο με στόχο την ειρηνική συνύπαρξη και συνδημιουργία με όλες τις θρησκευτικές ομάδες.

Από την πλευρά του ο Εκπρόσωπος της μαρωνίτικης κοινότητας στη Βουλή των Αντιπροσώπων Αντώνης Χατζηρούσος ευχαρίστησε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και την Κυβέρνηση για τη στήριξη στην προσπάθεια επίλυσης των προβλημάτων των Μαρωνιτών στον εγκλωβισμό και στην προσφυγιά.

Αφού αναφέρθηκε στις δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετώπισαν οι Μαρωνίτες ως απότοκο της τουρκικής εισβολής του 1974 και της συνεχιζόμενης κατοχής, σημείωσε πως μια βιώσιμη και δίκαιη λύση του Κυπριακού αποτελεί για τη μαρωνίτικη κοινότητα κορυφαία προτεραιότητα.

Ο κ. Χατζηρούσος διαβίβασε προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την ανησυχία των Μαρωνιτών για την περαιτέρω, όπως είπε, καθυστέρηση, στην εξεύρεση λύσης, διαβεβαιώνοντας την ίδια στιγμή τον Πρόεδρο ότι η μαρωνίτικη κοινότητα στηρίζει τις προσπάθειες του για λύση του Κυπριακού.

Ζήτησε παράλληλα από την Κυβέρνηση, με στόχο όπως είπε τη διαφύλαξη της πολιτιστικής ταυτότητας των Μαρωνιτών, την προώθηση προσωρινών μέτρων που θα περιλαμβάνουν τη δυνατότητα επανεγκατάστασης των Μαρωνιτών στα κατεχόμενα χωριά τους και ειδικά στον Ασώματο και στην Αγία Μαρίνα.

Ο Αντώνης Χατζηρούσος ζήτησε ακόμη από την Κυβέρνηση στήριξη και καθοδήγηση σε ό,τι αφορά την εξεύρεση ευρωπαϊκών πόρων για την προώθηση έργων υποδομής με στόχο τη διαφύλαξη της παράδοσης των Μαρωνιτών και τη δραστηριοποίηση της νεολαίας της μαρωνίτικης κοινότητας, αλλά και την υιοθέτηση μέτρων για βελτίωση των συνθηκών ζωής των εγκλωβισμένων Μαρωνιτών και ανάπτυξη των κατεχομένων μαρωνίτικων χωριών.

«Ένα από αυτά τα μέτρα μπορεί να είναι η επανεξέταση των κριτηρίων επανεγκατάστασης έτσι ώστε να προωθείται η επανεγκατάσταση νέων ατόμων που επιθυμούν να δραστηριοποιηθούν στα χωριά τους, με απώτερο σκοπό την ουσιώδη εξυπηρέτηση των εγκλωβισμένων μας με τρόπο που να είναι πιο οικονομικός και για το κράτος» εξήγησε.

Ο Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου Ιωσήφ Σουέηφ εξέφρασε προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την αλληλεγγύη των Μαρωνιτών στις προσπάθειες που καταβάλλει για την αντιμετώπιση του οικονομικού προβλήματος και για λύση του Κυπριακού.

Εξέφρασε παράλληλα τη βεβαιότητα ότι η Κύπρος έχει μια σημαντική αποστολή και ένα βασικό ρόλο να διαδραματίσει σε αυτή την περίοδο κατά την οποία, όπως είπε, η Μέση Ανατολή μαστίζεται από διαμάχες, διαιρέσεις και πολέμους.

«Η Κύπρος μέσα από την ανθρώπινη, πνευματική και πολιτιστική δυναμική της μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα ειρηνικής συνύπαρξης και συναπάντημα πολιτισμών και θρησκειών που καλούνται να μαρτυρήσουν την αγάπη και την ειρήνη» πρόσθεσε.  

Στο δικό του χαιρετισμό ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β’ διαβεβαίωσε τους Μαρωνίτες ότι η Εκκλησία της Κύπρου θα βρίσκεται πάντα δίπλα τους, σημειώνοντας ότι οι σχέσεις των δυο Εκκλησιών είναι αδελφικές.

«Συνεργαζόμαστε με πολλή αγάπη, ο ένας είναι δίπλα στον άλλο, ο ένας στηρίζει τον άλλο και εμείς ως η μεγάλη Εκκλησία του νησιού, θα είμαστε πάντα στη διάθεση σας, ότι χρειαστεί η κοινότητα σας θα είμαστε στη διάθεση της» είπε προς τους Μαρωνίτες ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου.

www.sigmalive.com

Τραγικό: Πασίγνωστη ηθοποιός: «Έτρωγα τα κεριά στην εκκλησία»!

«Την ώρα που πήγαινε να πήξει, έτσι όπως ήταν μαλακό και ζεστό, το έτρωγα και μου άρεσε πολύ»!

Στο περιοδικό ΟΚ! και τον Γιάννη Πουλόπουλο μιλάει η Ματθίλδη Μαγγίρα και με αφορμή την παράσταση “Ένσκυλον Εντέχνως” αποκάλυψε μια πολύ περίεργη συνήθειά της...

«Δεν πάσχω από θρησκοληψία ή από το σύνδρομο της επαλήθευσης, όπως η ηρωίδα που υποδύομαι. Με την καθαριότητα και την τάξη έχω ένα θέμα, αλλά δεν το λες ότι είμαι και του γιατρού. Ωστόσο, όταν ήμουν μικρή μου άρεσε να πηγαίνω τη Μεγάλη Εβδομάδα στην εκκλησία. Όπως λοιπόν κρατούσα το κεράκι μου και το έβλεπα να λιώνει, ήθελα να το φάω. Την ώρα που πήγαινε να πήξει, έτσι όπως ήταν μαλακό και ζεστό, το έτρωγα και μου άρεσε πολύ. Στις πρόβες έμαθα από την Κατερίνα Μπέη, πως αυτό είναι σύνδρομο. Ευτυχώς σταμάτησε στην παιδική μου ηλικία και δεν τρώω πια κεριά»

Από τον/την Newspistol

 

Ο Πάπας Φραγκίσκος θα επισκεφθεί το Σαράγεβο

Ο Προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, Πάπας Φραγκίσκος, αναμένεται να επισκεφθεί τη Βοσνία- Ερζεγοβίνη το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουνίου με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και να αποστείλει μήνυμα ειρήνης, μετέδωσε ο κρατικός τηλεοπτικός σταθμός της Κροατο-Μοσουλμανικής Ομοσπονδίας της Βοσνίας (FTV).

Η συλλογική προεδρία της Βοσνίας- Ερζεγοβίνης απέστειλε επίσημη πρόσκληση στον Πάπα και η άφιξη του Προκαθημένου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας προγραμματίζεται στις 21 Ιουνίου. Ο Πάπας Φραγκίσκος, σύμφωνα με πληροφορίες του FTV, θα πραγματοποιήσει μονοήμερη επίσκεψη στο Σαράγεβο και θα αποστείλει μήνυμα ειρήνης.

Σύμφωνα με άλλα ΜΜΕ της Βοσνίας- Ερζεγοβίνης, ο επικεφαλής της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στη χώρα, Αρχιεπίσκοπος, καρδινάλιος Βίνκο Πούλιτς κατά την πρόσφατη ακροάσή του στο Βατικανό συζήτησε με τον Πάπα Φραγκίσκο για τις λεπτομέρειες της επίσκεψής του στη χώρα.

Αν επιβεβαιωθεί η άφιξη του Προκαθημένου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στη Βοσνία, θα είναι η τρίτη επίσκεψη Πάπα στη χώρα, καθώς ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β' είχε επισκεφθεί το Σαράγεβο το 1997 και τη Μπάνια Λούκα το 2003.

Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο, οι εκδηλώσεις για την επέτειο των 100 χρόνων από την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στη Βοσνία προκάλεσαν αποκλίνουσες θέσεις. Κατά των εκδηλώσεων είναι οι εκπρόσωποι της Σερβικής Δημοκρατίας, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι οι εκδηλώσεις μπορεί να μετατραπούν σε κριτική κατά των σερβικών αρχών της Βοσνίας και του Γκαβρίλο Πρίντσιπ, ο οποίος με τη δολοφονία του διαδόχου της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, Αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου της Αυστρίας και της συζύγου του, Σοφίας, τον Ιούνιο του 2014 άναψε τη θρυαλλίδα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.

http://www.real.gr/

Γιατί ενδιαφέρει τη Νέα Δημοκρατία αν ο Τσίπρας είναι άθεος

Και θρησκευτικές διαστάσεις έχει πάρει η κόντρα της Νέας Δημοκρατίας με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο πλησιάζει η ώρα της κάλπης για τις ευρωεκλογές. Η νέα κόντρα ξέσπασε με αφορμή μία αποστροφή του υπεύθυνου θρησκευμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννη Αμανατίδη, ο οποίος μιλώντας σε τηλεοπτική εκπομπή ανέφερε ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι άθεος. Το μπαράζ όμως των ανακοινώσεων και των δηλώσεων δεν περιορίστηκε στις κυριακάτικες δηλώσεις και ανακοινώσεις, αλλά συνεχίστηκε και σήμερα Δευτέρα με υπουργούς, βουλευτές και στελέχη της ΝΔ να δίνουν συνέχεια στο θέμα.
Πυρά από Κεδίκογλου -«Τέτοιες πληροφορίες καλό είναι να τις ξέρουν οι πολίτες»
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου επανέφερε το θέμα για το αν ο Αλέξης Τσίπρας πιστεύει στο Θεό, αφού σε συνέντευξη του τον ΒΗΜΑ 99,5 είπε «τέτοιες πληροφορίες καλό είναι να τις ξέρουν οι πολίτες».

Ωστόσο ο κ.Κεδίκογλου δεν ήταν το μόνο στέλεχος της ΝΔ που σχολίασε σήμερα τα θρησκευτικά πιστεύω του κ.Τσίπρα, καθώς τόσο ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης, όσο και η βουλευτής της ΝΔ Φεβρωνία Πατριανάκου έσπευσαν να εκμεταλλευτούν το θέμα για να κάνουν ολομέτωπη επίθεση στον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ.

Συγκεκριμένα ο κ.Μητσοτάκης ιλώντας στον ΣΚΑΪ δήλωσε «Δεν με ενδιαφέρει αν ο Τσίπρας είναι άθεος, με ενδιαφέρει αν έχει κολλήσει κανένα ένσημο», ενώ η κ.Πατριανάκου συνέδεσε το αίτημα της ΝΔ να πει ο Αλέξης Τσίπρας «σε τι πιστεύει» με τις σχέσεις κράτους - Εκκλησίας. Όπως είπε, η πίστη του κ. Τσίπρα μπορεί να επηρεάσει την πολιτική που θα ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με την Εκκλήσία, εφόσον αναλάβει τη διακυβέρνηση.

Δρίτσας: «Η ΝΔ θέλει να παίζει και το ρόλο του ιεροεξεταστή»

Μιλώντας στο Mega το πρωί της Δευτέρας ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Θοδωρής Δρίτσας κατηγόρησε τη ΝΔ ότι «παίζει και το ρόλο του ιεροεξεταστή», καθώς και ότι «με επικοινωνιακές ρουκέτες επιχειρεί να αποπροσανατολίσει από τα πραγματικά προβλήματα».

Πως ξεκίνησε η κόντρα για το αν πιστεύει στο Θεό ο Αλέξης Τσίπρας

Η κόντρα ξέσπασε με αφορμή μία αποστροφή του υπεύθυνου θρησκευμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννη Αμανατίδη, ο οποίος μιλώντας σε τηλεοπτική εκπομπή στον ΣΚΑΪ ανέφερε ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι άθεος. Η ΝΔ αμέσως σχολίασε την υπόθεση με μια ανακοίνωση που ανέφερε πως είναι δικαίωμα του Αλέξη Τσίπρα να είναι άθεος, αλλά ο Ελληνικός λαός, πρέπει να γνωρίζει σε τι πιστεύει ο κ. Τσίπρας, γι' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει άμεσα να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει το βουλευτή του.

Παράλληλα στην ανακοίνωση αναφερόταν «υπενθυμίζουμε ότι το επίσημο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ προβλέπει τη φορολόγηση όσων δηλώνουν Χριστιανοί Ορθόδοξοι, όπως πρόσφατα το παρουσίασε στον Ελληνικό λαό ο κ. Τ. Κουράκης. Ευχόμαστε η αντιπαλότητα του ΣΥΡΙΖΑ με τους Χριστιανούς Ορθοδόξους να μην οφείλεται στο γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας είναι άθεος».

Η απάντηση της Κουμουνδούρου ήταν άμεση και έκανε λόγο για κατήφορο του Αντώνη Σαμαρά.
«Απειλούν με "χειροβομβίδες", εμπλέκουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στα σχέδιά τους, τώρα ακόμα και την Εκκλησία. Ως που θα φτάσει ο κατήφορος του κ.Σαμαρά».

iefimerida.gr

Η βρετανική Guardian κράζει την καταδίκη του «Γέροντα Παστίτσιου»

 

H δεκάμηνη φυλάκιση του δημιουργού της διαδικτυακής περσόνας «Γέροντα Παστίτσιου» μιας σελίδας στο Facebook που διακωμωδεί την εκκλησία, και καταδικάστηκε από το δικαστήριο ως βλάσφημος, σχολιάζεται από την βρετανική εφημερίδα.

 

Έφτασε να απασχολεί και τα βρετανικά μέσα η καταδίκη του 28χρονουΦίλιππου Λοίζου, για την σατυρική σελίδα «Γέροντας Παστίτσιος» του, που διακωμωδούσε την εκκλησία, «μπερδεύοντας» την ονομασία της με τον Γέροντα Παίσιο. 
 

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας χιλιάδες Έλληνες είναι αυτοί που έχουν διαμαρτυρηθεί για την καταδίκη του νεαρού 28χρονου. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Ο δικηγόρος του ισχυρίζεται ότι “Σατίριζε σε μια χώρα που γέννησε τη σάτιρα” και ότι “σε καμία περίπτωση δεν ήθελε να προσβάλλει την Ορθόδοξη εκκλησία”. 

Η εφημερίδα εξηγεί ότι «ο Πατέρας Παϊσιος που πέθανε το 1994, ήταν πολύ αγαπητός στους πιστούς για το κήρυγμα του και κάποιοι έλεγαν ότι είχε και προφητικές ικανότητες Ο Λοίζος δηλώνει αθώος και κατέφυγε στο Ανώτατο δικαστήριο. Οι κατηγορίες εναντίον του νεαρού, είναι προσβολή θρησκείας και κακοηθής βλασφημία, μετά από καταγγελία του βουλευτή της Χρυσής Αυγής Χρήστου Παππά, που έφερε το θέμα στη Βουλή. Ο ίδιος ο Παππάς βέβαια είναι αυτή τη στιγμή στην φυλακή για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση».

 

«Δεν είναι η πρώτη φορά που λαμβάνονται τόσο σκληρές αποφάσεις για βλασφημία και μια παρόμοια περίπτωση ήταν το 2012, με την παράσταση Corpus Christi βασισμένη σε αμερικανικό θεατρικό έργο, η οποία ακυρώθηκε μετά από εβδομάδες διαμαρτυριών έξω από το θέατρο από παπάδες και ακροδεξιές ομάδες, συμπεριλαμβανόμενων και βουλευτών της Χρυσής Αυγής» καταλήγει το ρεπορτάζ. 

 http://www.protothema.gr

---

Tα λυκόπουλα της κρατικής Εκκλησίας

Του Περικλή Κοροβέση

Οταν μια θρησκεία γίνεται κρατική ιδεολογία χάνει τον μυστηριακό και απελευθερωτικό της χαρακτήρα και γίνεται θεσμός και όργανο του κράτους. Οπως η Αστυνομία, ο Στρατός κ.λπ. Γι’ αυτό και βλέπουμε τους υψηλά ιστάμενους στην ιεραρχία κληρικούς να μην έχουν κανένα πρόβλημα να φωτογραφηθούν καμαρωτά στα πλούσια άμφιά τους με τους πιο αιμοσταγείς δικτάτορες. Η κρατική Εκκλησία είναι πάντοτε στο πλευρό του δημίου -υπάλληλος του κράτους είναι και αυτός- και ποτέ στο πλευρό του θύματoς, που είναι μια κάπoια παραλλαγή του Σατανά και ως εκ τούτου η τιμωρία του είναι δίκαιη. Από την άλλη πλευρά, έχουμε τη θεολογία της Απελευθέρωσης ή του Κοινωνικού Χριστιανισμού, που υπηρετεί τον άνθρωπο και τα δικαιώματά του. Η θεολογία της Απελευθέρωσης μάς είναι κυρίως γνωστή από τη Λατινική Αμερική. Αντίστοιχα χριστιανικά κινήματα με κοινωνικό χαρακτήρα συναντούμε σε όλο τον χριστιανικό κόσμο άσχετα από Ομολογία. Το αντίστοιχο κίνημα που προσπάθησε να δημιουργήσει ο αείμνηστος Ψαρουδάκης στην Ελλάδα, αν και ακόμα ζωντανό, δεν μπόρεσε να αναπτυχθεί όπως θα του άξιζε. Παράλληλα, έχουμε μέσα στον ίδιο τον κλήρο, αλλά και σε θεολόγους, μια βαθιά αναζήτηση για το νόημα του χριστιανισμού, που δεν έχει καμία σχέση με το κρατικό μόρφωμά του. Κυρίως εκφράζονται από το θαυμάσιο περιοδικό «Σύναξη», που δεν φαίνεται να έχει μεγάλη κυκλοφορία, σε μια χώρα όπου το 97% είναι ορθόδοξοι, αλλά προτιμούν τα τούρκικα σίριαλ.

Αφορμή για αυτό το σημείωμα είναι οι δηλώσεις του συντονιστή της θεματικής Επιτροπής Θρησκευμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Μάκη Λυκόπουλου, ο οποίος όχι μονάχα δεν υποστήριξε τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Β. Διαμαντόπουλο, στη λυσσαλέα επίθεση από τρεις ιεράρχες, ανάμεσά τους και ο γνωστός για τις χρυσαυγίτικες απόψεις του μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, Ανθιμος, αλλά συντάχθηκε με το μέρος τους. Και καλά ο Αρχιεπίσκοπος και ο Σιατίστης – έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία. Αλλά ο υπεύθυνος επί θρησκευμάτων του ΣΥΡΙΖΑ δεν γνωρίζει πως υπάρχουν τρεις μητροπολίτες που ευλογούν την εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής; Αλλά και o Π. Σκουρλέτης, που είναι συνετός, πού μπόρεσε να βρει «θέμα» για να δηλώσει «το θέμα τελειώνει εδώ». Ποιο θέμα; Ενα λαϊκό θεατρικό δρώμενο, που ενδεχομένως να είναι πολύ παλιό, αν κρίνουμε από την ημερομηνία που γίνεται, δηλαδή στην αρχή του χρόνου, παραπέμπει στα Σατουρνάλια. Και αυτή η στάση του ΣΥΡΙΖΑ προδίδει τι συμβιβασμούς μπορεί να κάνει στο μέλλον. Εξ όνυχος τον λέοντα. Ισως τα χειρότερα έπονται;

Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, σε αντίθεση με τη Ρωμαιοκαθολική, έxει δείξει τέτοιο σκοταδισμό στα λαϊκά δρώμενα που συγκρίνεται μόνο με τους φονταμενταλιστές του ακραίου Ισλάμ. Δεν ήταν ο χουντικός μητροπολίτης Αυγουστίνος Καντιώτης που κατάργησε το καρναβάλι του Αμυνταίου και δεν ήταν ο ίδιος που δημιούργησε τα δικά του χριστιανικά τάγματα εφόδου; Και εδώ οι συγκρίσεις δεν είναι κολακευτικές. Η Αγία Εδρα, με τον Πάπα Παύλο τον Γ’ (1534-1549), αναβίωσε τα παλιά Σατουρνάλια της Ρώμης (στην ουσία τα νομιμοποίησε, γιατί ουδέποτε έπαψαν) και τα ανέδειξε σε μεγάλη ευρωπαϊκή γιορτή, που παράλληλα έφερνε και πλούτο στη Ρώμη από τους ξένους επισκέπτες. Τη σκυτάλη σήμερα την έχει πάρει η Βενετία, πάντα υπό τις ευλογίες του Πάπα. Για το Ρίο ντε Ζανέιρο καλύτερα να μη μιλήσουμε. Και αυτό σε καθολική χώρα είναι.

Από όσες μαρτυρίες έχουμε, γιορτές και μεταμφιέσεις, χορούς και τραγούδια, τελετές, μυητικές ή θρησκευτικές, τελετουργίες, λειτανίες, παρελάσεις κ.λπ. συναντάμε σε όλους τους αρχαίους λαούς. Σε Βαβυλώνιους, Αιγύπτιους, Ελληνες, Ρωμαίους, που πιθανότατα μας έδωσαν και το όνομα Καρναβάλι (Carnavale, ίσως από το λατινικό Carne Levamen: άρσις κρέατος, δηλαδή απόκρεως, αποκριά). Από τις αρχές της δεκαετίας του ‘60 τα λαϊκά δρώμενα, γιορτές, καρναβάλια κ.λπ., έγιναν το αγαπημένο αντικείμενο ερευνητών, ιστορικών, κοινωνιολόγων, εθνολόγων και υπάρχει πλούσια βιβλιογραφία. Τρανταχτά ονόματα όπως Ντιμεζίλ, Ελιάντ, Καγιουά, Χιούμπερτ, Μος και πολλοί άλλοι μελέτησαν αυτό το φαινόμενο. Νωρίτερα το είχε μελετήσει ο Φρόιντ στο «Τοτέμ και Ταμπού», ήδη από το 1913, για να αποσαφηνίσει τη σημασία του. Και την άποψή του συμμερίστηκαν και όλοι οι μεταγενέστεροι. «Μια γιορτή (το καρναβάλι είναι γιορτή) είναι μια επιτρεπτή υπέρβαση, που καταργεί κάθε απαγόρευση με απόλυτο τρόπο: είναι μια αταξία που καταργεί κάθε τάξη, ανατρέπει όλους τους κοινωνικούς φραγμούς, μέσα από μια ισχυρή αδελφοσύνη που αντιστέκεται σε μια κοινωνική τάξη που κατατάσσει τους ανθρώπους και τους χωρίζει». Θα πρόσθετα εγώ πως είναι μια πλήρης ανατροπή της υπάρχουσας τάξης για να βρει η ανθρωπότητα τις απαρχές της με τη μορφή του θεατρικού δρώμενου.

Μην τυχόν ο ΣΥΡΙΖΑ και η Εκκλησία πρέπει να αρχίσουν να διαβάζουν κανένα τέτοιο βιβλίο; Βιβλιογραφία διατίθεται δωρεάν.

perkor29@gmail.com

 http://www.efsyn.gr

Ο μοχθηρός θεός της Δεξιάς

 
Παπαδάτος - Αναγνωστόπουλος Δημοσθένης

Ποιον προστατεύουν τελικά οι νόμοι κατά της βλασφημίας; Τον Οκτώβριο του 2012, όταν δηλαδή η Χρυσή Αυγή και οι παρεκκλησιαστικές οργανώσεις έθεταν στο στόχαστρό τους τον "Γέροντα Παστίτσιο" και την παράσταση "Corpus Christi", ο Σταύρος Ζουμπουλάκης απηύθυνε το ερώτημα από τη σκοπιά ενός πιστού. Και παραθέτοντας στοιχεία από το Πακιστάν -εκεί όπου, βάσει των διατάξεων περί βλασφημίας του Ποινικού Κώδικα που ισχύουν από το 1986, χίλιοι άνθρωποι, μεταξύ αυτών και πολλοί χριστιανοί, έχουν καταδικαστεί σε θάνατο ή ισόβια κάθειρξη-, ο ίδιος απαντούσε: "Οι χριστιανοί στο μακρινό Πακιστάν κατάλαβαν στο πετσί τους ότι η διά νόμου απαγόρευση της βλασφημίας δεν προστατεύει ούτε τον Θεό ούτε το θρησκευτικό αίσθημα ούτε την αρετή και την αγιότητα, ούτε βεβαίως τους ίδιους, μα είναι απλώς νομικό όπλο στα χέρια των λογής λογής φονταμενταλιστών, σκοταδιστών, αντιδημοκρατών, φασιστών, ταλιμπάν και άλλων παρόμοιων"¹.
Μετά και την απίστευτη προχθεσινή καταδίκη του Φίλιππου Λοΐζου, του γνωστού "Γέροντα Παστίτσιου", η επισήμανση διατηρεί στο ακέραιο τη σημασία της. Όχι τόσο γιατί υπογραμμίζει την εργαλειοποίηση του θρησκευτικού αισθήματος από την Ακροδεξιά κάθε απόχρωσης: αυτή αποτελεί κοινό τόπο, ιδίως στην Ελλάδα, και δη μετά την Εθνοσωτήριο του '67-'74. Αλλά περισσότερο γιατί μέσα από την εργαλειοποίηση αυτή, με το κράτος εν προκειμένω να διορίζεται προφήτης, μεσίτης και εισαγγελέας του θεού, αποκαλύπτεται ότι τόσο στην "προηγμένη" Δύση όσο και στην "καθυστερημένη" Ανατολή, ο θεός της επικρατούσας θρησκείας είναι ένας αποκρουστικός θεός-τιμωρός. Η διαφορά στη βαρύτητα και το εύρος ποινής δεν αναιρεί, νομίζω, τη διαπίστωση.
Η μοχθηρία αυτού του θεού της Δεξιάς δεν περιορίζεται από σύνορα, ούτε εξαντλείται στην εκδίκηση των υβριστών του. Αξιοποιώντας την ιδιαίτερη σχέση της εκκλησίας με τον νόμο -και της ανταλλαγής ρόλων μεταξύ των δύο-, ο μοχθηρός θεός επεκτείνει την τιμωρητική του δράση και σε άλλα πεδία, διεκδικώντας τη συνδρομή του νόμου και θριαμβεύοντας στη σφαίρα του δικαίου. "Έχοντας καταλήξει σ΄ έναν διαρκή συμβιβασμό με τον νόμο", εξηγεί το Τζόρτζιο Αγκάμπεν, "η εκκλησία πάγωσε το μεσσιανικό συμβάν, παραδίδοντας έτσι τον κόσμο στην εξουσία της κρίσεως [στην εξουσία, δηλαδή, του δικαίου], την οποία, ωστόσο, η ίδια διαχειρίζεται πονηρά μέσω της άφεσης αμαρτιών, με συγχωροχάρτια, εξομολογήσεις και μετάνοιες"². Όλο και πιο συχνά δε σήμερα, υπαγορεύοντας επίσης την οικονομική και κοινωνική πολιτική: «Οποιος κλέβει επιδόματα, ας ετοιμάζει τις βαλίτσες του», προειδοποιούν οι Γερμανοί Χριστιανοκοινωνιστές, απειλώντας με απελάσεις τους Ρουμάνους και τους Βούλγαρους "καταχραστές" των προνοιακών επιδομάτων, παλεύοντας δηλαδή να κρατήσουν την εθνική ευημερία μακριά από τους απρόσκλητους Ευρωπαίους φτωχούς. «Βετεράνος» των Χριστιανοδημοκρατών, στο ίδιο κλίμα, ζητά να λαμβάνονται και δακτυλικά αποτυπώματα κατά την απέλαση, προκειμένου η απομάκρυνση των ανεπιθύμητων να είναι οριστική.

Στον διεστραμμένο αυτό θεό δεν αξίζει κανένας απολύτως σεβασμός - εξ ου και ο ίδιος παραιτείται από την προσπάθεια να τον εμπνεύσει αντ' αυτού, προτιμά τον φόβο. Γι' αυτό και είναι μάταιες οι προσπάθειες εξευμενισμού του, και δη από θέσεις αριστερής πολιτικής "υπευθυνότητας". Ο ίδιος μισεί τη σάτιρα, όπως και το Καρναβάλι, γιατί απεχθάνεται την ελευθερία. Προτιμά να τον υπηρετούν αντί να υπηρετεί. Και εννοεί να λογοκρίνει και να τιμωρεί, αντί να παρηγορεί, να ανέχεται και να ανταμείβει.

Άξιος σεβασμού αντίθετα -όχι υποχρεωτικά πίστης, την οποία εξάλλου δεν εκβιάζει- είναι ο θεός ως αναστεναγμός του καταπιεσμένου, όπως τον θέλει ο Μαρξ στην Κριτική της Εγελιανής φιλοσοφίας του κράτους και του δικαίου. Οι φονταμενταλιστές της πίστης εχθρεύονται αυτό τον Θεό οι συνάδελφοί τους, νεοφιλελεύθεροι κυρίως, ζηλωτές της αθεϊας, απλώς δεν τον καταλαβαίνουν. Κι όμως, η "λογική" του είναι εντελώς απλή: "Ο κόσμος είναι ελευθερία, η οποία αποτελεί, σύμφωνα με τη χριστιανική θεολογία, τον βαθύτατο δεσμό μας με τον Θεό"³. Όση σχέση έχει η ελευθερία με την ασυδοσία και τον δογματισμό των ισχυρών που πρεσβεύει ο θεός της Δεξιάς, άλλη τόση έχει ο διάβολος με το λιβάνι.

¹ Βλ. Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Ο Θεός δεν έχει ανάγκη εισαγγελέα. Εκκλησία, βλασφημία, Χρυσή Αυγή, Νεφέλη
² "Κρίση, ενοχή, Μεσσίας", απόσπασμα από το βιβλίο Μέσα χωρίς σκοπούς. Σημειώσεις πάνω στην πολιτική [http://angelusnovus-dixit.blogspot.gr/2014/01/giorgio-agamben.html, μτφρ: Δημήτρης Κοσμίδης]
³ Τέρυ Ίγκλετον, Λογική, πίστη και επανάσταση. Στοχασμοί γύρω από την περί θεού διαμάχη (μτφρ.: Πέτρος Γεωργίου), Πατάκης

 http://www.avgi.gr

Οι Ισλαμιστές εξτρεμιστές "δεν καταλαβαίνουν το μήνυμα" πηγαίνοντας να πολεμήσουν στη Συρία

Της Ιβάνα Γιοβάνοβιτς για τους Southeast European Times στο Βελιγράδι -- 17/01/14

Οι μουσουλμάνοι από τα Βαλκάνια θα πρέπει να παραμείνουν στις πατρίδες τους και να αγωνιστούν χρησιμοποιώντας τις γνώσεις τους και την πολιτική για να δημιουργήσουν ένα καλύτερο μέλλον, αντί να πηγαίνουν να πολεμήσουν σε πολέμους εκτός των συνόρων τους, λένε οι εμπειρογνώμονες.

Οι Ισλαμιστές εξτρεμιστές της περιφέρειας που πολεμούν σε πολέμους εκτός της πατρίδας τους, όπως στη συριακή σύγκρουση, χρησιμοποιούν ριζοσπαστικές ερμηνείες των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων και τις καταχρώνται για πολιτικούς σκοπούς, λένε οι εμπειρογνώμονες.

Σύμφωνα με το Διεθνές Κέντρο για τη Μελέτη της Ριζοσπαστικοποίησης, περίπου 8.500 ξένοι μαχητές από 74 χώρες έχουν πάει να πολεμήσουν στη Συρία. Η πιο σημαντική περιοχή για τη στρατολόγηση ξένων μαχητών, εκτός από τη Δυτική Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, είναι τα Βαλκάνια, ενώ πολλοί ξένοι μαχητές προέρχονται από το Κοσσυφοπέδιο, την Αλβανία, καθώς και τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη (Β-Ε).

Η άνοδος των ανταρτών σε περιοχές της βόρειας Συρίας σημαίνει πως η Τουρκία αντιμετωπίζει μια νέα απειλή για την ασφάλεια της, στα ήδη ευάλωτα σύνορά της, καθώς πολλοί μαχητές ταξιδεύουν μέσω Τουρκίας για να μεταβούν στις συρράξεις.

Η Άιντα Τσόροβιτς, ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα από τη Νόβι Παζάρ και πρώην διευθύντρια της τοπικής ΜΚΟ "Urban IN", είπε στους SETimesότι ο τρόπος με τον οποίο προωθούν οι ισλαμιστές εξτρεμιστές την πίστη τους είναι λανθασμένος και έχει αρνητικό αντίκτυπο στο πραγματικό Ισλάμ.

"Το να σκοτώσεις κάποιον σημαίνει ότι είσαι τρομοκράτης και αυτός είναι ένας όρος που δεν υπάρχει στο Ισλάμ", δήλωσε η Τσόροβιτς.

Είπε ότι όσοι μάχονται στη Συρία ή σε άλλες συγκρούσεις εκτός των συνόρων τους, το κάνουν για τα χρήματα.

"Έχουν την ευκαιρία να γυρίσουν πίσω, αλλά μόνο για να προσελκύσουν περισσότερους ανθρώπους και να τους παρασύρουν στο θάνατό τους. Πρόκειται για ακραίο Ισλάμ, ουσιαστικά για Ουαχαμπισμό", δήλωσε η Τσόροβιτς.

"Οι άνθρωποι που προέρχονται από τα Βαλκάνια αποτελούν μια καλή τρομοκρατική δύναμη, επειδή είναι πολύ εξοικειωμένοι με τους άλλους Ευρωπαίους, έχουν διαφορετική εμφάνιση από τους υπόλοιπους μουσουλμάνους και είναι εύκολο να τοποθετηθούν σε συγκεκριμένες θέσεις".

Ο Μπεκίρ Μάκιτς, ένας ισλαμιστής εφέντη από τη Νόβι Παζάρ, δήλωσε ότι όσοι ταξιδεύουν για να πολεμήσουν σε συγκρούσεις εκτός των συνόρων τους έχουν παρερμηνεύσει τις διδασκαλίες του Ισλάμ.

"Φαίνεται ότι δεν κατάλαβαν το μήνυμα. Ο αγώνας στο δρόμο του Θεού - το Τζιχάντ - είναι ο αγώνας για τη δικαιοσύνη, πάνω απ' όλα είναι ο αγώνας για την αλήθεια, ο αγώνας για την ηρεμία για τον δημιουργό και όλων όσων βρίσκονται σε αυτό το μονοπάτι και ζουν εκεί. Είναι προφανές ότι δεν καταλαβαίνουν τι είναι το Τζιχάντ", είπε ο Μάκιτς στους SETimes.

Είπε ότι εκείνοι που αγωνίζονται στη Συρία ή ακολουθούν εξτρεμιστικές ιδέες δεν σκέφτονται το μέλλον.

"Αυτού του είδους οι άνθρωποι δεν σκέφτονται να επιστρέψουν στις πατρίδες τους, μερικοί από αυτούς σχεδιάζουν να μείνουν στη Συρία σε περιοχές που θεωρούν ελεύθερες. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι μπορεί οποιοσδήποτε εδώ να υποστηρίξει αυτούς τους ανθρώπους, έχοντας κατά νου τα πράγματα που κάνουν εκεί", πρόσθεσε ο Μάκιτς.

Ο Φαχρουντίν Κλαντιτσάνιν, συντονιστής της ακαδημαϊκής πρωτοβουλίας Φόρουμ 10 στη Νόβι Παζάρ και ερευνητής του ριζοσπαστικού εξτρεμισμού, είπε στους SETimesότι οι εξτρεμιστές χρησιμοποιούν το διαδίκτυο ως το κύριο εργαλείο τους για την εξάπλωση της προπαγάνδας τους.
"Χρησιμοποιούν τα κοινωνικά δίκτυα, όπως το Facebook, για να προσελκύσουν και να κινητοποιήσουν τους νέους. Για τους ακροδεξιούς οι διαδραστικές πλατφόρμες είναι ιδανικές για τη στρατολόγηση, επειδή είναι πολύ δημοφιλείς μεταξύ των νέων και αυτοί αποτελούν τον πυρήνα του εξτρεμισμού. Ο κυβερνοχώρος είναι δωρεάν, το οποίο είναι επίσης πολύ σημαντικό", είπε ο Κλαντιτσάνιν.

Ανέφερε ότι σχεδόν όλοι οι ριζοσπάστες ηγέτες έχουν προφίλ στο Facebook με περισσότερους από 5.000 φίλους.

Ο Έλνταρ Κουντάκοβιτς, από τη Νόβι Παζάρ, πέθανε στη Συρία στις 12 Μαΐου, 2013. Ο πατέρας του, ο Εσάντ Κουντάκοβιτς, είπε στους SETimesότι αυτό που ώθησε τον γιο του να πάει να πολεμήσει ήταν οι φωτογραφίες των μουσουλμάνων που υπέφεραν, τις οποίες είδε στο διαδίκτυο.
"Η ιδεολογία Ουαχάμπι και η παρουσία της στην περιοχή των Βαλκανίων και της Σερβίας είναι επικίνδυνη, επειδή προωθεί μια πρόσκληση για Τζιχάντ, μια μάχη κατά των μη πιστών, και προσπαθεί με πλάγια μέσα να κατηχήσει τους νέους", δήλωσε ο Εσάντ Κουντάκοβιτς.


Ο Μάκιτς και η Τσόροβιτς είπαν ότι η παιδεία και οι προσπάθειες για την υλοποίηση ενός καλύτερου μέλλοντος είναι ζωτικής σημασίας εργαλεία για τις προσπάθειες καταπολέμησης του εξτρεμισμού.
"Οι σημερινοί μουσουλμάνοι πρέπει να αγωνιστούν για ένα καλύτερο μέλλον χρησιμοποιώντας ως εργαλεία τους την πολιτική και την επιστήμη. Τίποτα δεν μπορεί να επιτευχθεί με τα όπλα, μόνο μέσω της επιρροής της πολιτικής ή της επιστήμης. Εκείνοι που αγωνίζονται στη Συρία δεν καταλαβαίνουν αυτά τα μηνύματα και τις αρχές", δήλωσε ο Μάκιτς.

"Καλώ τους ανθρώπους να μείνουν εδώ και να κάνουν τη Νόβι Παζάρ και το Σαντζάκ ένα καλύτερο μέρος για να ζήσουν", δήλωσε η Τσόροβιτς.

Τι μπορεί να γίνει στις χώρες των Βαλκανίων, ώστε να μην πηγαίνουν οι ισλαμιστές νέοι να πολεμήσουν σε πολέμους εκτός των συνόρων τους; Πείτε μας τις σκέψεις σας στα σχόλια.

Το παρόν περιεχόμενο ανατέθηκε για τους SETimes.com.

 

 http://www.setimes.com

Μόρφου Νεόφυτος: «Οι Ακρίτες και η Κύπρος»

Οι Ακρίτες στην νεότερη ιστορία της Κύπρου έχουν μελετηθεί μόνο φιλολογικά και αυτό έχει προκαλέσει διάφορες παρεξηγήσεις. Υπάρχουν πέντε εκδοχές περί Ακριτών. Αν δείτε τα ονόματα των μελετητών, οι πλείστοι είναι λαογράφοι και φιλόλογοι∙ μόνον ένας είναι ιστορικός και αυτός, δυστυχώς, το 1972 παρέδωσε τους εκλεκτούς ακρίτες στους Παυλικιανούς, που ήταν αιρετικοί. Οπωσδήποτε δεν είναι αυτή η καταγωγή των Ακριτών. Στις μέρες μας γίνονται αρκετές έρευνες γύρω από το ακριτικό τραγούδι και την παρουσία των Ακριτών —γιατί τους διεκδικούν και οι Κούρδοι.
Η σημερινή μας ομιλία οφείλει να είναι στραμμένη προς το ιστορικό παρελθόν, αλλά και προς στο σημερινό γίγνεσθαι. Γιατί οι Κούρδοι διεκδικούν τους Ακρίτες που εμείς τους εξορίσαμε στα όρια του μύθου; Η περιοχή από την Αλεξανδρέττα, το Χαλέπι της Βόρειου Συρίας, την Ούρφα δηλαδή την παλαιά Έδεσσα της Τουρκίας, τα Σαμόσατα, όπου κατοικούσε ο Διγενής Ακρίτης, έως και τα σύνορα σχεδόν της σημερινής Περσίας της λεγόμενης Μεσοποταμίας υπήρξαν τα μέρη που έζησαν οι Ακρίτες, ο Διγενής Ακρίτας και οπωσδήποτε πολλοί από τους προγόνους μας, που το αίμα τους είναι μέσα στο αίμα μας.

Πρόσωπα, παραδόσεις, θρύλοι και μύθοι, ήρωες και Άγιοι, συνιστούν την ιστορική και πνευματική αυτοσυνειδησία των Κυπρίων. Εξαιρέτως δε των κατοίκων της Μόρφου, αλλά και ολοκλήρου της βορειοδυτικής Κύπρου. Έχοντας αυτή την ιστορική συνείδηση οι Μορφίτες, ονόμασαν το ιστορικό αθλητικό σωματείο τους, «Διγενής Ακρίτας Μόρφου». Αργότερα ο Λουκής Ακρίδας —αξίζει να προσέξουμε το επίθετό του — δανείζεται το επίθετο του Διγενή Ακρίτα και γίνεται Ακρίτας από Ακρίδας και μεταμορφώνεται έτσι σε φορέα της μυθιστορίας του κάμπου που τον γέννησε, της πόλεως της Μόρφου. Όλα αυτά τον 20ό αιώνα.

Πολύ πιο πριν από τους προαναφερθέντες, δύο μεγαλομάρτυρες, ο Άγιος Μάμας ο Μυροβλύτης και ο Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος, γίνονται προστάτες των ακριτικών στρατιωτικών ταγμάτων και δια της Μόρφου, ολόκληρη η Κύπρος μέσα από τις ποικίλες ιστορικές περιπέτειες και διαδρομές της γίνεται θεματοφύλακας της τιμής του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Μάμαντος του Μυροβλύτου. Οι νεότεροι Κύπριοι γίνονται κληρονόμοι της Μικρασιατικής πνευματικότητος και κληροδόχοι των θρυλικών Ακριτών.

Η μελέτη αυτή σκοπό έχει να αναδείξει την ιστορικότητα των Ακριτών, να τους ελευθερώσει από τον ρομαντισμό του θρύλου και του μύθου και να προσφέρει στους νεότερους Κυπρίους, την ιστορική συνείδηση που κινδυνεύουν να χάσουν μέσα από τα ευρωπαϊκά στολίδια, που μας φόρεσε η δυτική φιλολογία και η καταναλωτική υστερία. Στους Ακρίτες οφείλουμε πολλά, που θα υποδειχθούν στη συνέχεια της ομιλίας μας. Στην αρχή περιγράφουμε την ακμή και παρακμή των Ακριτών και στη συνέχεια το πώς επηρέασαν την Κύπρο με την παρουσία τους, όσο και στη διαχρονική μετοικεσία πληθυσμών Αλαμανών και Μικρασιατών Αγίων, εικόνων και αγίων λειψάνων, από την Μικρασία και Συροπαλαιστίνη, όχι μόνον τραγουδιών, σε βαθμό που ξένοι και δικοί μας να θεωρούν τους τόπους τούτους, πνευματική ενδοχώρα των Κυπρίων.


Βίος του Διγενή Ακρίτα

Πολλές φορές φιλόλογοι και λαογράφοι του 20ού αιώνος απομόνωσαν τους Ακρίτες και εξαιρέτως τον Βασίλειον Διγενήν σε βαθμό που να εμφανίζεται ως μύθος που ομοιάζει με αρχαιοελληνικό γίγαντα ή στην καλύτερη των περιπτώσεων να παρουσιάζεται σαν ο Ηρακλής της Χριστιανοσύνης. Όπως γράφει ο μελετητής των Ακριτών Στυλιανός Αλεξίου, που κατά συγκυρία εκοιμήθη πριν μερικές μέρες, γιος της Έλλης Αλεξίου, αδελφότεκνος της Γαλάτειας Καζαντζάκη, της πρώτης συζύγου του Καζαντζάκη από την Κρήτη, η σχέση του Ακρίτη επαληθεύεται από την ιστορική πραγματικότητα μιας ορισμένης εποχής του Βυζαντίου. Ας δούμε μαζί τον βίο του Διγενή Ακρίτα, με κάποιες ποιητικές υπερβολές.

Ο Διγενής έλαβε το όνομά του ένεκα της καταγωγής του από δύο γένη: από Άραβα πατέρα και Ελληνίδα μητέρα. Ο πατέρας του, ο Εμίρης της Μελιτινής της Συρίας Μουσούρ, σε μια από τις επιδρομές του, απ’ αυτές που κάνανε οι Άραβες Εμίρηδες στον Βυζαντινό χώρο – όπως άλλωστε και οι Βυζαντινοί στη Συρία – βρήκε αφύλακτο το κάστρο του Ανδρόνικου Δούκα,[1] γιατί ο αυτοκράτορας τον είχε εξορίσει και οι πέντε γιοί του πολεμούσαν στα σύνορα. Αρπάζει την ακριβοφυλαγμένη μοναχοθυγατέρα του Δούκα. Η μητέρα της κατόρθωσε να γλυτώσει και στέλνει μήνυμα στους γιούς της, καταδιώκουν τον Εμίρη, τον προφτάνουν και γυρεύουν πίσω την αδελφή τους. Ο Εμίρης ζητά να παλέψει με έναν από τους αδελφούς και ο κλήρος πέφτει στον νεότερο, τον Κωνσταντίνο. Ο οποίος είναι ο πιο ανδρειωμένος και νικά τον περήφανο Εμίρη. Ο Εμίρης τους δίνει το δακτυλίδι του, που θα τους επιτρέψει την είσοδο στον καταυλισμό των Σαρακηνών. Εκεί αναζητούν μάταια την αδελφή τους, γυρίζουν στον Εμίρη, τον φοβερίζουν και απαιτούν την απελευθέρωση της αδελφής τους. Ο Εμίρης είναι πρόθυμος να τους ικανοποιήσει, αν του την δώσουν για γυναίκα, οπότε εκείνος και το ασκέρι του θα γίνουν Χριστιανοί. Γίνεται ο Εμίρης Μουσούρ Χριστιανός και επέρχεται έτσι συμφιλίωση. Βρίσκουν ανέγγιχτη την αδελφή τους και ξεκινούν όλοι για το κάστρο του Ανδρόνικου Δούκα, όπου γίνεται ο γάμος. Ύστερα από ένα χρόνο γεννιέται ο Βασίλειος Διγενής, που παίρνει το όνομα αυτό από τη διπλή καταγωγή του, όπως προαναφέραμε, από τον Σαρακηνό πατέρα και την Ελληνίδα μητέρα.

Ο Διγενής, όταν μεγαλώνει, νυμφεύεται την πανέμορφη Ευδοκία. Φίλους του έχει τους τριακόσιους Μαυροορίτες Ακρίτες. Αργότερα αυτοί, «ὅτε ἐγνώσθη ὅτι ἀποθνῄσκει, συνηθροίσθησαν ἐπὶ τὴν κλίνην αὐτοῦ πολλοὶ ἐκ Συρίας καὶ Μεσοποταμίας, ἀπὸ Ἀμίδης καὶ ἀπὸ τοῦ Μαύρου Ὄρους. «Τριακόσιοι ἐπίλεκτοι νέοι περιεκύκλουν τὴν κλίνην τοῦ ἐπιθανατίου ἥρωος καὶ οἱ τριακόσιοι ἔμορφοι καὶ κόκκινα φοροῦσιν, βαστοῦν σπαθιὰ ὁλοψήφωτα καὶ στέκουν ἔμπροσθέν του• τοὺς εἶχε πάντας φύλακας εἰς τὰς στενὰς κλεισούρας καὶ ἐφύλαττον τὴν Ρωμανίαν ἀπὸ βάρβαρα ἔθνη»[2]. Η Ρωμανία είναι η ρωμιοσύνη, η αυτοκρατορία των Ρωμαίων. Το Βυζάντιο.

Ο Βασίλειος Διγενής και οι φίλοι του οι Ακρίτες έδρασαν στον Ευφράτη ποταμό, στην περιοχή των Σαμοσάτων, και η δράση τους έφτανε από τα στενά της Καππαδοκίας μέχρι και τα στενά της Κιλικίας. Χρονικά τα πραγματικά συμβάντα τοποθετούνται στους 9ο και 10ο αιώνα. Ὁ Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος στο έργο του «Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας Ἀντιοχείας», γράφει σχετικά: «Ἐν Καππαδοκίᾳ συνήντησεν ὁ Διγενὴς τὸν Βασιλέα τοῦ Βυζαντίου Ρωμανὸν Λεκαπηνὸν (912-944).»[3] Έτσι ο Διγενής και οι φίλοι του οι Ακρίτες μπήκαν στα τραγούδια και στα έπη, στους θρύλους και τους μύθους και, όπου πήγαν οι Ακρίτες και οι πρόσφυγες Καππαδοκίας και Κιλικίας, πήγαν και τα τραγούδια και οι θρύλοι τους. Η Κύπρος, όπως γράφουμε και αλλού, διεφύλαξε τα αρχαιότερα τραγούδια, δείγμα της σχέσης που είχε με τη γειτονική νοτιοανατολική Μικρά Ασία και Βόρειο Συρία.

Ο ηρωϊκός Διγενής Ακρίτας εκοιμήθη ειρηνικά στο παλάτι που έχτισε στον Ευφράτη ποταμό, με μοναδική του έγνοια την αγαπημένη του σύζυγο Ευδοκία. Ο λόγος για τον οποίο ο Διγενής έχτισε το σπίτι του στον Ευφράτη ήταν γιατί ο ποταμός εκείνος ήταν το σύνορο της Αυτοκρατορίας των Ρωμηών. Στα Δημοτικά τραγούδια συχνά επικαλείται τη βοήθεια της Παναγίας και των Αγίων, που τον προστατεύουν, του Αγίου Γεωργίου, του Αγίου Μάμα και του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Σε Κυπριακά, Ποντιακά και Κρητικά τραγούδια, αναφέρεται ότι ο Διγενής στην επιθανάτιο κλίνη του, με το τελευταίο αγκάλιασμά του, πνίγει την γυναίκα του για να μην την πάρει άλλος![4] Η δραματικότητα σε όλη της την ένταση!

Κατά τη Γερμανίδα ερευνήτρια και συγγραφέα, κυρία Εντβίγη Λύντεκε, σε βιβλίο της που εξέδωσε η Ακαδημία Αθηνών το 1994 με τίτλο, «Ἑλληνικά Δημοτικά Τραγούδια – τά Ἀκριτικά», γράφει για τον «βασικό πρωταγωνιστή των Ακριτικών τραγουδιών, Βασίλειο Διγενή Ακρίτα, ότι έζησε πραγματικά τον 9ο αιώνα και γύρω από την προσωπικότητά του έπλεξε ο μύθος της περικοκλάδες του».[5] Ομοίως, και ο Μορφίτης Ακαδημαϊκός, Νικόλαος Κονομής, σε σχετική επιστημονική ανακοίνωσή του, αναφέρει ότι, «ο Βασίλειος Διγενής Ακρίτας έζησε τον 9ο αιώνα και απέκτησε μυθικές διαστάσεις. Γι᾽ αυτόν μας πληροφορούν τα γνήσια δημοτικά τραγούδια, αλλά και η λογία παράδοση, που είναι τα έξι μοναστηριακά χειρόγραφα του έπους του Διγενή Ακρίτα».[6] Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι ο Νικόλαος Κονομής είναι ο μοναδικός, αν δεν απατώμαι, Κύπριος ακαδημαϊκός ο οποίος ασχολήθηκε εκτενώς με τα ακριτικά τραγούδια, με εμπεριστατωμένη μελέτη και έρευνα. Ο πρώτος λόγος που ο ίδιος έδειξε ενδιαφέρον είναι γιατί μέσα του κυλούσε το ακριτικό γονιδίωμα και δεύτερο γιατί αντελήφθη ότι ο Διγενής Ακρίτας θα διεκδικηθεί στο μέλλον, λόγω της τεράστιας σημασίας που έχει για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, από πολλούς, όχι μόνο ορθοδόξους ή χριστιανούς. Σήμερα οι μουσουλμάνοι, οι Ρώσοι και οι Κούρδοι, όπως προανέφερα, αλλά και οι βαλκανικοί λαοί, διεκδικούν τον Διγενή Ακρίτα.


Οι Ακρίτες διάδοχοι των Λιμιτανέων

Ακρίτες αποκαλούνταν από τους Βυζαντινούς οι φύλακες των συνόρων, που την εποχή εκείνη τα ονόμαζαν «άκρες». Οι Ακρίτες αντικατέστησαν τους Λιμιτανέους (militeslimitaneos) των αυτοκρατορικών χρόνων της Ρώμης, τους οποίους οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες είχαν εγκαταστήσει μονίμως στα σύνορα για να προφυλάσσουν τη χώρα από αιφνιδιασμούς και επιδρομές των βαρβάρων. Τον όρο Λιμιτανέοι, από τό limes, που σημαίνει σύνορα, τον συναντούμε από τα χρόνια του Ιουστινιανού (527-565) μέχρι τον 10ο αιώνα. Από τον 10ο αιώνα ως και το 1204, ο όρος αντικαθίσταται από τον όρο Ακρίτης. Το Ακρίτας με –α στο τέλος της λέξης είναι νεωτερισμός των Φιλολόγων του 20ού αι. Στα αρχαία χειρόγραφα απαντά η λέξη Ακρίτης. Στο έπος του Διγενή (κατά το χειρόγραφο της βιβλιοθήκης Εσκοριάλ), υπάρχει η εξής επιγραφή: «Ο θαυμαστός Καππάδοκας Βασίλειος Ακρίτης».

Ο όρος Ακρίτης συναντάται σε βυζαντινές στρατιωτικές πραγματείες του 10ου και 11ου αιώνα, για να δηλώσει τους κατοίκους και τους υπερασπιστές των ανατολικών συνόρων του Βυζαντίου. Τα κατορθώματα των Ακριτών εναντίον των μουσουλμάνων, ενέπνευσαν κατά πρώτον τα ακριτικά τραγούδια και ύστερα έγινε η σύνθεσις του έπους του Διγενή Ακρίτα από λογίους – καλογήρους του 11ου – 12ου αιώνα. Τα ακριτικά τραγούδια είναι τα παλαιότερα ελληνικά δημοτικά τραγούδια που σώζονται και συγγενεύουν με το «Έπος του Διγενή Ακρίτα». Ωστόσο διατηρούν μεγάλες διαφορές με το έπος, που δεν είναι του παρόντος να τις αναλύσουμε. Αυτό που πρέπει να υπογραμμίσουμε είναι ότι τόσο τα ακριτικά τραγούδια όσο και το έπος του Διγενή Ακρίτα είναι ανατολική ποίηση, που στην Κύπρο και τον Πόντο μεταδιδόταν προφορικά από στόμα σε στόμα, από γενιά σε γενιά, μέχρι και τα μέσα του εικοστού αιώνα. Έχω βρει πάνω από δέκα που τα υπογράφουν Μορφίτες του 1905 και από άλλες περιοχές της Κύπρου. Από την εποχή που άρχισε ο δήθεν «εξευρωπαϊσμός» μας, τα ακριτικά τραγούδια παραγκωνίστηκαν. (Η αιτία για την οποία φτάσαμε στην οικονομική κρίση, είναι ότι ως έθνος εγκαταλείψαμε όλη αυτή την παράδοση και υιοθετήσαμε κάτι που δεν είμαστε.)
Στους Ακρίτες δωρίζονταν κτήματα για να τα καλλιεργούν και απαλλάσσονταν από τους φόρους, με μόνη υποχρέωση να φυλάσσουν τα σύνορα από τις επιδρομές των Αράβων και των Απελατών (μεσαιωνικοί κλέφτες). Ήταν δηλαδή ένα είδος μονίμων γεωργών φρουρών και στρατιωτών με πολλά προνόμια και ψηλούς κινδύνους. Οι στρατιώτες γεωργοί είχαν κληρονομικά κτήματα, τα λεγόμενα στρατιωτόπια, παραπέμπω στο όνομα της κοινότητας Κατωκοπιά – βυζαντινές ονομασίες, τα οποία σε καιρούς ειρήνης τα καλλιεργούσαν και τα προστάτευαν από τους Απελάτες αλλά και τους ισχυρούς γαιοκτήμονες, τους λεγόμενους Δυνατούς. Σε εποχές επιθέσεων των Αράβων, οι στρατιώτες γεωργοί, είχαν το άλογό τους, τον «μαύρον» τους, τα όπλα τους και μεταμορφώνονταν σε ατρόμητους Ακρίτες. Όταν επρόκειτο να ζωγραφιστεί η καινούργια εικόνα του Αγίου Νικήτα, οι πρόσφυγες του Νικήτα Μόρφου, μου επιστούσαν την προσοχή στο ότι το άλογο του Αγίου έπρεπε να είναι μαύρο. Διερωτήθηκα γιατί να επιμένουν το άλογο να είναι μαύρο. Κατόπιν μελέτης, αντιλήφθηκα ότι είχαν δίκαιο οι άνθρωποι γιατί μέσα στους Ακρίτες Αγίους, εκτός από τον Άγιο Μάμα και τον Άγιο Γεώργιο που είναι κορυφαίοι, συγκαταλέγονται και οι Άγιοι Θεόδωροι, ο Άγιος Προκόπιος και ο Άγιος Νικήτας. Και στην παλαιά εικόνα που είχαν στον Νικήτα, το άλογο ήταν μαύρου χρώματος. Διαβάζοντας ακριτικά τραγούδια, ο Διγενής δεν λέει φέρτε το άλογό μου αλλά φέρτε μου τον «μαύρον» μου.

Τον αριθμό των Ακριτών μείωσε ο Μέγας Κωνσταντίνος, όταν εγκατέστησε πολλούς από αυτούς στις πόλεις. Την εποχή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού το σώμα των Ακριτών σχεδόν διαλύθηκε, αλλά όταν ξεκίνησαν οι επιδρομές των Αράβων, την εποχή του αυτοκράτορα Ηρακλείου, το σώμα των Ακριτών αναπτύχθηκε πάλι και διατηρήθηκε μέχρι τους χρόνους των εικονομάχων.
Ο Νικηφόρος Φωκάς, νικητής των Αράβων, αναφέρει τα εξής για τα στρατιωτικά αυτά σώματα (Περί παραδρομής πολέμου, Κεφ.2): «Τούς τῶν μεγάλων ἀκριτικῶν θεμάτων τήν πρόνοιαν ἀναδεχομένους καί ὑπό τήν αὐτῶν ἐπικράτειαν τάς κλεισούρας ἔχοντας πάσῃ μηχανῇ καί προθέσει καί ἀγρύπνῳ ἐπιμελείᾳ προσήκει σπουδάζειν καί ἀγωνίζεσθαι τάς τῶν Ρωμαίων χώρας διαφυλάττειν τῆς τῶν πολεμίων ἐπιδρομῆς ἀσινεῖς και ἀνεπηρεάστους, βιγλάτορας ρωμαλέους και ἐπιτηδείους καί τάς ὁδούς εἰς ἄκρον ἐπισταμένους.»

Με πολλή σαφήνεια και συντομία καθορίζονται σ’ αυτό το απόσπασμα τα καθήκοντα των στρατιωτών, από τον μέγα στρατηλάτη Νικηφόρο Φωκά Αυτοκράτορας Νικηφόρος Φωκάς (963-969) που ελευθέρωσε την Κρήτη και την Κύπρο από τους Άραβες το 965: πρέπει με άγρυπνη φροντίδα να μεριμνούν και να αγωνίζονται ώστε να παραμένει ασφαλής η χώρα των Ρωμαίων από εχθρικές επιδρομές• να χρησιμοποιούν κάθε μέσο («πάσῃ μηχανῇ») και να είναι «βιγλάτορες ρωμαλέοι και επιτήδειοι». Αυτοί οι βιγλάτορες (=φύλακες, φρουροί) των ακριτικών θεμάτων έμειναν στην ιστορία και είναι γνωστοί με το όνομα ακρίτες επειδή ήταν κυρίως φύλακες των άκρων.[7]
Η σπουδαιότητά τους μειώθηκε μετά τα πολεμικά κατορθώματα του Νικηφόρου Φωκά, ο οποίος συνέτριψε τους Άραβες και τους άφησε για πολύ καιρό ανίκανους για επιδρομές. Στη συνέχεια ο Μανουήλ ο Κομνηνός τους οργανώνει και πάλιν, σε βαθμό που ονομάζεται ο αυτοκράτορας αυτός, ο νέος Ακρίτης. Τους αξιοποιεί επίσης ο άγιος Αυτοκράτορας Ιωάννης ο Βατάτζης.

Το 1261 ο Μιχαήλ Η΄ο Παλαιολόγος[8] ανέκτησε την Κωνσταντινούπολη, η οποία από το 1204 είχε καταληφθεί από τους Σταυροφόρους. Ο Παλαιολόγος έδωσε όλες του τις ελπίδες στους Ευρωπαίους μετά την απελευθέρωση της Κωνσταντινουπόλεως και δεν αντιλήφθηκε την αξία και τη σημασία των Ακριτικών ταγμάτων. Ποιός θα αντιμετώπιζε δηλ. τους Σελτζούκους, τους Μογγόλους και τους Οθωμανούς Τούρκους; Όταν ήρθαν αυτοί, τα σύνορα της Ανατολής ήταν ρημαγμένα γιατί δεν υπήρχαν οι Ακρίτες να τα προστατεύσουν. Ο εξ ανατολών κίνδυνος, μόνο με την ακριτική αντίσταση θα μπορούσε να αναχαιτιστεί.

Αργότερα, ο Μιχαήλ Παλαιολόγος διέλυσε ουσιαστικά τους Ακρίτες, όταν κατάργησε το αφορολόγητο και τους επέβαλε φόρους. Το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό, αφού πολλοί από τους Ακρίτες αγανάκτησαν και συντάχτηκαν με τους Σελτζούκους Τούρκους, που την εποχή εκείνη είχαν ήδη αναπτυχθεί στις μικρασιατικές χώρες. Οι υπόλοιποι Ακρίτες, αφού δεν είχαν προσωπικό ενδιαφέρον για την τήρηση της ασφάλειας των συνόρων, παραμέλησαν τη φύλαξή τους, με αποτέλεσμα αυτά να αφεθούν ανοιχτά στους Τούρκους και τον επεκτατισμό τους.

Την εποχή της δόξας τους (7ος – 10ος αιώνας) οι Ακρίτες αγωνίζονταν ακατάπαυστα εναντίων των Σαρακηνών και των Απελατών. Η ζωή τους ήταν κατ’ εξοχήν πολεμική και επικίνδυνη, ιδιαίτερα στις παραμεθόριες μικρασιατικές περιοχές του Πόντου, της Καππαδοκίας και του Αμανού ή Μαύρου Όρους, όπως είναι γνωστό στις βυζαντινές πηγές. Αυτό συνετέλεσε στην ανάπτυξη πνεύματος ηρωϊκού (ανάλογου με αυτό της μεσαιωνικής Δύσης), στο οποίο και οφείλεται η γένεση και ανάπτυξη ποίησης κατ’ εξοχήν ηρωϊκής, της λεγόμενης «ακριτικής». Λείψανα αυτής της ποίησης διατηρούνται μέχρι και σήμερα στα παραδοσιακά δημοτικά τραγούδια μας, και ιδιαίτερα στο σωζόμενο σε χειρόγραφα μεσαιωνικό «έπος του Βασίλειου Διγενή Ακρίτα». Δεν πρέπει όμως να ξεχάσουμε και τους υπόλοιπους εξυμνούμενους ήρωες Ακρίτες, όπως ο Ανδρόνικος, ο Αρμούρης, ο Βάρδας Φωκάς, ο Νικηφόρος, ο Πετροτράχηλος, ο Πορφύρης, ο Κωνσταντάς, ο Θεοφύλακτος και άλλοι.


Σχέσεις Ακριτών και Κύπρου

Το 649 μ.Χ. αρχίζουν οι Αραβικές επιδρομές, πλήττοντας κυρίως τις παραλιακές πόλεις της Κύπρου. Στην 2η Αραβική επιδρομή (653/4), πλήττεται αλλά δεν διαλύεται η πρωτεύουσα της περιοχής μας. Αυτή η επιγραφή των Σόλων του 655 διασώζει και την ημερομηνία και την περιγραφή της δεύτερης επιδρομής και σώζεται σήμερα μετά από δική μας πρωτοβουλία. Συγκεκριμένα βρίσκεται στην κατεχόμενη Μητρόπολη Μόρφου και οι άνθρωποι εκεί την διαφυλάττουν ως κόρη οφθαλμού γιατί θεωρούν ότι έχει και για αυτούς ιστορική σημασία. Το 688 υπογράφεται μεταξύ αυτοκράτορα Ιουστινιανού του Β΄ και Άραβα χαλίφη Αμπντ άλ-Μαλίκ η συνθήκη απομάκρυνσης των Μαρδαϊτών από περιοχές του Λιβάνου και της Συρίας. Αξίζει να αναφέρουμε ότι από τους Μαρδαΐτες Ακρίτες προέρχονται και πολλοί εκ των Μαρωνιτών τόσο του Λιβάνου όσο και της Κύπρου. Επομένως δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι κοντά στη Μόρφου κατοικούν και Μαρωνίτες. Ούτε ότι δίπλα στη Μόρφου βρίσκεται το Συριανοχώρι, το χωριό των Σύρων, αλλά επίσης και το ότι, σύμφωνα με έρευνα τοπωνύμιων που έχουμε κάνει, στο κέντρο του Συριανοχωρίου υπάρχει το τοπωνύμιο «Συριάνος». Μέρος του πληθυσμού των Μαρδαϊτών του Λιβάνου, μεταφέρεται στην Αττάλεια[9] και ενισχύεται έτσι ο βυζαντινός ναύσταθμος —ο 6ος στόλος της εποχής εκείνης. Από τη μια υπήρχε ο κόλπος της Αττάλειας και από την άλλη ο κόλπος της Μόρφου. Αυτοί οι δυο κόλποι συνομιλούσαν και συνεργάζονταν. Δημιουργείται έτσι το θέμα των Κιβυρραιωτών, ναυτικό θέμα υπεύθυνο για την αναχαίτιση του αραβικού στόλου που έδρασε στα όρια της Ανατολικής Μεσογείου με έδρα την Παμφυλία – Ρόδο. Το 690 ο Ιουστινιανός ο Β΄ απελπίστηκε και σκέφτηκε ότι η Κύπρος δεν έχει σωτηρία και έτσι μεταφέρει στην Κύζικο του Ελλησπόντου τον Αρχιεπίσκοπο της νήσου μαζί με πλήθος λαού και προύχοντες του τόπου. Επικίνδυνη στιγμή για το νησί μας. Αν έμενε για πάντα εκεί ο Αρχιεπίσκοπος και οι προύχοντες, η Κύπρος θα έμενε για πάντα αραβική. Το 699 ο διάδοχος του Ιουστινιανού του Β, Αψίμαρος Τιβέριος, επαναπατρίζει τους Κυπρίους και τον Αρχιεπίσκοπό τους στη νήσο. Αυτό δείχνει ότι η Κύπρος παραμένει ζωτικό κομμάτι της αυτοκρατορικής επικράτειας και προμαχώνας κατά των Αράβων. Την εποχή αυτή συμπράττουν οι Κύπριοι με τους εν Ατταλεία φρουρούντες Μαρδαΐτες και οι Άραβες δεν κατορθώνουν, κατά τον Κωνσταντίνο Σάθα, να «παγιώσωσιν ἐν Κύπρῳ τήν δυναστείαν αὐτῶν ὡς ἐν Κρήτῃ, χάρις εἰς τούς φρουρούντας ταύτην Κιβεριώτας καί Μαρδαΐτας, τῶν ὁποίων ἡ ἱστορία μετ’ ἐπαίνων ἀναγράφει τάς ἀριστείας»[10]. Αξίζει να σημειωθεί ότι την εποχή εκείνη οι Άραβες κατέλαβαν ολόκληρη την Κρήτη και ότι οι Κρητικοί έζησαν 250 χρόνια αραβοκρατία με κίνδυνο σχεδόν να χάσουν την πίστη τους. Για αυτό το λόγο, ελευθερώνοντας τους ο Νικηφόρος Φωκάς, προσκάλεσε στο νησί τρεις αγίους για να κάνουν ιεραποστολή ούτως ώστε οι Κρήτες να ξαναγίνουν χριστιανοί. Παράλληλα, στην Κύπρο δεν κατέστη δυνατό να υπάρξει αραβοκρατία. Εντούτοις, υπήρχαν αραβικές επιδρομές γιατί είμαστε Βυζαντινοί – Ρωμηοί. Συγκεκριμένα, οι Κύπριοι άνοιγαν τα λιμάνια τους όταν ερχόταν ο στόλος από τα λιμάνια του Ανεμουρίου, την Ταρσό της Κιλικίας, από τα Άδανα και από την Αττάλεια. Επομένως κάθε φορά που έπεφτε στην αντίληψη των Αράβων ότι η Κύπρος άνοιγε τα λιμάνια της στα βυζαντινά καράβια, εις εκδίκηση προέβαιναν σε επιδρομή. Τέτοιες αραβικές επιδρομές έλαβαν χώρα τουλάχιστον 25 φορές. Οι ως άνω Ακρίτες προστάτες Αγίους είχαν τους Μεγαλομάρτυρες Μάμαντα και Γεώργιο και εξαιρέτως την Θεοτόκο. Στο Άσμα του Θεοφυλάκτου που είναι κυπριακό, από τα αρχαιότερα διαβάζουμε, «Ὁ Βασιλέας Ἀλέξανδρος Ἀλεξανδροπολίτης ἔκαμεν μίαν γεορτήν μικρήν και μίαν γεορτήν μεάλην ἔκαμεν μίαν τ’ ἅη Γεωρκοῦ και μίαν τ’ ἅη Μάμα. Φέρτε μου το κοντάριν μου πού ‘ν’ ἅης Γεώρκης ‘πάνω, φέρτε μου το ματσούκιν μου πού ‘ν’ ἅης Μάμας πάνω».

Το έτος 746 ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Ε΄ κατόρθωσε με τον στόλο των Κιβυρραιωτών – Καραβισιάνων, να απελευθερώσει για ένα διάστημα την Κύπρο. Πιθανότατα τότε να εγκαταστάθηκαν «οι Λας των αρμάτων» (Λ. Μαχαιράς), δηλαδή οι αρματωλοί Ακρίτες και οι Μαρδαΐτες Ακρίτες στην Κύπρο.

Το ότι στην Κύπρο έχουμε Ακρίτες νωρίς, οπωσδήποτε πριν τον 10ον αιώνα, το αποδεικνύουν τα πολλά τοπωνύμια που βρήκαμε στο μεγάλο τοπωνυμικό της Κύπρου, το οποίο επιμελήθηκαν οι Μενέλαος Χριστοδούλου και Κώστας Κωνσταντινίδης (Λευκωσία 1987): Σε ολόκληρη την Κύπρο απαντώνται 207 τοπωνύμια σχετικά με τις λέξεις Βίκλα, Βίγλες, Βιγλάρι, που παραπέμπουνσε τοποθεσίες τις οποίες οι Ακρίτες χρησιμοποιούσαν ως παρατηρητήρια ή σημεία μετάδοσης πληροφοριών με φωτιές και καπνούς. Εδώ, πρέπει να σημειώσουμε, ότι ήδη κατά τον 9ο αιώνα, από την Κωνσταντινούπολη μέχρι την Ταρσό της Κιλικίας, απόσταση 2000 χλμ., υπήρχαν εκατοντάδες βίγλες ή, όπως τις έλεγαν τότε οι Βυζαντινοί, καμινοβίγλια, που μπορούσαν με τις φωτιές και τον καπνό να μεταδώσουν 12 διαφορετικά μηνύματα. Το σύστημα αυτό αντικατέστησε τον 19ο αιώνα ο τηλέγραφος. Αυτό το σύστημα τηλε-ειδοποίησης μεταφέρεται λοιπόν και στο νησί μας, με την εδώ έλευση των βυζαντινών στρατιωτικών ταγμάτων, και κατάλοιπα τούτου είναι τα ως άνω πολυάριθμα σχετικά τοπωνύμια.

Η στρατιωτική συνεργασία Ακριτών, Μαρδαϊτών της Κύπρου με τους Κιβυρραιώτες – Καραβισιάνους της Αττάλειας στα χρόνια του 8ου, 9ου και 10ου αιώνα, ήταν για την Κύπρο σωτήρια. Οι Κύπριοι δεν έμειναν πρόσφυγες, παρέμειναν στον τόπο τους, έστω απειλούμενοι με αιχμαλωσία, λεηλασία της περιουσίας τους και θάνατο, από καιρό εις καιρό, από τις 25 συνολικά αραβικές επιδρομές που έγιναν κατά την περίοδο 649-965. Η Κύπρος δεν γνώρισε Αραβοκρατία. Κράτησε τη γλώσσα της ελληνική και το κυριότερο, την πίστη της Ορθόδοξη, όταν άλλοι Ρωμηοί της περιοχής μας κατέληξαν είτε αραβόφωνοι, είτε μουσουλμάνοι. Ας σκεφτούμε τι γίνεται τώρα στη Συρία, δηλαδή, όχι μόνον τον πόλεμο αλλά και τις σφαγές χριστιανών ένεκα της πίστης τους, από φανατικούς μουσουλμάνους.

Μια άλλη παράμετρος, που προέκυψε από την ως άνω ωφέλιμη συνεργασία Ατταλείας και Ακριτών της Κύπρου, ήταν οι μετοικεσίες-αφίξεις Ρωμηών, Αρμενίων, Μαρωνιτών και άλλων προσφύγων από τα μέρη της καθ’ ημάς Ανατολής στην Κύπρο. Η Κύπρος την εποχή αυτή, όπως και στους αιώνες που θα ακολουθήσουν (11ος-12ος αι.), καθώς και κατά τη διάρκεια της Λατινοκρατίας, θεωρείται ασφαλέστερος τόπος διαμονής, λόγω της θάλασσας που την περιβάλλει, της πλειοψηφίας των Ρωμηών κατοίκων της και του Ελληνορθόδοξου πολιτισμού της. Η Εκκλησία σφυρηλατεί την πίστη και τη γλώσσα των Ρωμηών της Κύπρου και σταδιακά αφομοιώνει τους ποικίλους πληθυσμούς που φτάνουν στο νησί από τη Μικρασία, τη Συροπαλαιστίνη και Αλεξάνδρεια.

Η τέλεση της Θείας Λειτουργίας στην κοινή Ελληνιστική γλώσσα και η θεσμική οργάνωση της αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Κύπρου, σε συνάφεια με τη λαϊκή ευσέβεια, διαφυλάττουν και παραδίδουν σε μας την Ορθόδοξη ταυτότητά μας.

Το 1071 λαμβάνει χώραν η γνωστή μεγάλη μάχη του Μαντζικέρτ στη Μικρά Ασία, όπου ηττάται ο βυζαντινός αυτοκρατορικός στρατός από τους Σελτζούκους Τούρκους. Μέσα σε 10 χρόνια, ανατολικές επαρχίες της Μικράς Ασίας και Βορείου Συρίας θα γεμίσουν από Τουρκομάνους, Κούρδους εποίκους (όπως περιγράφει ο σύγχρονος κορυφαίος Άγγλος ιστορικός Στήβεν Ράνσιμαν), και άλλες φυλές εποίκων της Ανατολίας και Μογγολίας. Η Κιλικία, η Κύπρος, η Κρήτη και τα νησιά του Αιγαίου, δέχονται πρόσφυγες, μοναχούς και λαϊκούς, από τα μέρη της Καππαδοκίας και Βορείου Συρίας (Χρονικό Ματθαίου Εδέσσης). Μου ανέφερε κάποτε ένα γλωσσολόγος ότι το 40% των λέξεων που χρησιμοποιούν οι Κύπριοι είναι καππαδοκικές. Τα περισσότερα τραγούδια που έχουμε είναι μικρασιατικά (π.χ η Βράκα, το Αγάπησα την που καρκιάς, το Ρούλλα μου Μαρούλλα μου). Τα έφεραν αυτά οι πρόγονοί μας που ήρθαν ως πρόσφυγες. Εξάλλου, η σχέση Κύπρου, Καππαδοκίας και Πόντου διαφαίνεται και από γλωσσολογικές μελέτες, που ξεκίνησαν, αλλά δυστυχώς δεν ολοκληρώθηκαν. Ο καθηγητής της γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Ανδρεώτης γράφει σχετικά: «Η Καππαδοκική έχει πολλά ποντιακά γλωσσικά στοιχεία και αρκετά Κυπριώτικα. Πολύ ενδιαφέρουσα και διαφωτιστική θα ήταν μία συγκριτική μελέτη, των τριών ιδιωμάτων, Κύπρου, Καππαδοκίας και Πόντου, για να καταδειχθεί πόσο στενή ήταν η επαφή και επικοινωνία των κατοίκων των μερών τούτων, κατά τους αρχαίους και μέσους χρόνους και κατά πόσον έγιναν μετατοπίσεις πληθυσμών, για τις οποίες μιλούν μεσαιωνικοί ιστορικοί και χρονογράφοι».[11]
Για πολλούς ερευνητές (π.χ. Κυριάκος Χατζηϊωάννου),[12] τα Ακριτικά τραγούδια της Κύπρου είναι αποτέλεσμα μετοικεσίας, προσφυγιάς, από τη Νοτιοανατολική Μικρά Ασία και Βόρειο Συρία στην Κύπρο. Στην συνέχεια, τα τραγούδια αυτά τα παρέλαβαν οι ποιητάρηδες της Κύπρου και τα απέδωσαν στην Κυπριακή διάλεκτο, διατηρώντας όμως τα τοπωνύμια της Ανατολής, όπως Αφράτης (ο Ευφράτης), της Σύρας τα λαγκάδια ή, αλλού, «εκεί τον κατέφθασεν ο Διγενής Ακρίτας τον Σαρακηνόν εις την Συρίαν την πόρταν». Η πόρτα της Συρίας είναι οι Αμανικές Πύλες, που συνδέουν τη Συρία με την Κιλικία. Εκεί ήταν τα σύνορα της Ρωμηοσύνης με το Ισλάμ. Ο Μορφίτης καθηγητής και ακαδημαϊκός Νικόλαος Κονομής γράφει: «ο τόπος, πού ο Διγενής πολέμησε αυτούς τους εχθρούς, είναι τα στενά της Καππαδοκίας και Κιλικίας, και το επίθετό του Καππαδοκεύς, θυμίζει το αιώνιο πεδίο μαχών μεταξύ Αράβων και Βυζαντινών»[13].

Κυριότερη πηγή των Ακριτικών τραγουδιών της Κύπρου είναι η βορειοδυτική Κύπρος. Αυτή δηλαδή η πλευρά της Κύπρου, που βλέπει προς τη Μικρά Ασία. Τα αρχαιότερα, τα αρτιότερα και ποιητικότερα όλης της Ρωμηοσύνης, είναι τα Ακριτικά τραγούδια της Κύπρου και, αμέσως μετά, της Κρήτης, της Καρπάθου, της Καππαδοκίας και του Πόντου.


Μεταφορά ιερών λειψάνων στην Κύπρο

Η μεταφορά ιερών λειψάνων στην Κύπρο είναι ένα κεφάλαιο που δεν έχει σχέση μόνο με τραγούδια, γιατί οι πρόσφυγες δεν ήταν μονάχα άνθρωποι που τραγουδούσαν, αλλά ήταν και πιστοί ορθόδοξοι που έφεραν μαζί τους λείψανα, εικόνες και αγίους. Τη σχέση τους με τους αγίους, με τα τοπωνύμια, με τα λείψανα, με την αρχιτεκτονική, κανείς δεν την μελέτησε. Μελετήθηκαν μόνον τα ακριτικά τραγούδια από τους φιλόλογους.

Κατά τον 10ο αιώνα (965), η Κύπρος επανεντάσσεται στη βυζαντινή επικράτεια, όπου και παραμένει μέχρι το 1191. Ήδη, κατά την εποχή της εικονομαχίας (8ος/9ος αι.), έρχονται στην Κύπρο τα λείψανα των Οσίων Βαρνάβα και Ιλαρίωνος από την Καππαδοκία, οπόταν και κτίζεται ο αρχικός τους ναός στην Περιστερώνα Μόρφου, για να τα στεγάσει. Στα τέλη του 11ου αιώνα (μετά το 1071) γίνεται μετοικεσία προσφύγων στην Κύπρο, και τότε μεταφέρονται ιερά λείψανα αγίων και εικόνες στην Κύπρο. Αναφέρω ενδεικτικά τα λείψανα του μεγαλομάρτυρα Νικήτα από την Μοψουεστία της Κιλικίας στον Νικήτα Μόρφου (τώρα στην ιερά Μονή Κύκκου). Προ του 10ου αιώνος φτάνουν τα λείψανα του Αγίου Μάμα από τη Μικρά Ασία στην Κύπρο. Και λέω προ του 10ου αιώνος, γιατί η σαρκοφάγος του Αγίου Μάμα, εκείνη την εποχή ενσωματώνεται στον βόρειο τοίχο του τρίτου ναού των μεσοβυζαντινών χρόνων. Η υπόθεση αυτή είναι υπό έρευνα ακόμη. Ο χρονογράφος της Κύπρου Λεόντιος Μαχαιράς (15ος αι.), περιγράφει την πτώση της Συρίας στους Σελτζούκους Μουσουλμάνους κατά τον 13ο αι. και αναφέρεται στους πρόσφυγές της, που ήλθαν στην Κύπρο την εποχή εκείνη, καθώς και στη μεταφορά και την κατάθεση των λειψάνων των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης στο Μένοικο, από Αντιοχειανούς πρόσφυγες.

Όλα αυτά τα άγια λείψανα και η άφιξή τους στον φιλόξενο κόλπο της Θεομόρφου, μαρτυρούν για την άφιξη των Ρωμηών προσφύγων της καθ΄ ημάς Ανατολής στη νήσο των Αγίων, την άφιξη των Χριστιανών προγόνων μας. Εκτός από τα τίμια λείψανα, οι πρόσφυγες της Ανατολής έφεραν μαζί τους ήθη και έθιμα (π.χ. το πέρασμα των πιστών κάτω από τις εικόνες όταν γίνεται λιτανεία, η υποδοχή του ιερέα ή του δεσπότη με τη μερρέχα), ονόματα τόπων και προσώπων (π.χ. η καυκάλλα που είναι πάνω από το χωριό Καπούτι ονομάζεται Άνω και Κάτω Κορακίσσα∙ τα ίδια τοπωνύμια βρήκα ότι απαντούν και στην Αλάγια της Μικράς Ασίας), φαγητά (π.χ. κολοκάσι, σουσούκος, μαχαλεπί, φακές μουτζέντρα), χορούς και τραγούδια, ιστορίες και παραδόσεις. Σ’ αυτά συμπεριλαμβάνονται και τα Ακριτικά τραγούδια.


Η Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου του Ορειάτη ή Ρηγάτη, το καστρομονάστηρο της Θεομόρφου

Τέλος, κατά την περίοδο των αραβικών επιδρομών, από τον 7ο μέχρι τον 10ο αιώνα, τόσο η Κωνσταντινούπολις όσο και η Κύπρος, συνειδητοποίησαν την αδυναμία τους να αποτρέψουν την επερχόμενη εξ ανατολών λαίλαπα. Η άμυνα της νήσου οργανώθηκε κατά τα πρότυπα των Ακριτών της Ανατολής. Συστάθηκε ένα στρατιωτικό σώμα, επονομαζόμενο στρατιά, που είχε την ευθύνη για την άμυνα και την προστασία των πληττόμενων πόλεων. Περαιτέρω, ανηγέρθησαν σε στρατηγικά υψώματα τα λεγόμενα καστρομονάστηρα, όπως αυτό του Αγίου Γεωργίου του Ορειάτη, της Παναγίας της Καντάρας, του Αντιφωνητή, του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου στον Κουτσοβέντη, της Παναγίας Αψινθιώτισσας, του Αγίου Ιλαρίωνος.

Η Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου του Ορειάτη ή Ρηγάτη βρίσκεται βόρεια του κατεχόμενου χωριού Κυρά και ανεγέρθηκε πριν την εποχή του αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά (963-969),πλησίον της Θεομόρφου και σήμερα στέκεται περήφανα στο ύψωμα του Ρηγάτη. Διατελεί Μετόχι του Παναγίου Τάφου.

Σε χειρόγραφο του 10ου αιώνος (970), που φυλάσσεται στο Παρίσι, βρίσκουμε την εξής συγκλονιστική μαρτυρία: «Εγράφη η παρούσα βίβλος|οικεία χειρί Νικήτα πρωτοσπαθαρίου και γεγονότος|δρουγγαρίου του πλοΐμου άντου |αδελφού Μιχαήλ πατρικίου πραι|πωσίτου και βέστου γεγονότος πρωτοβεστιαρίου Νι|κηφόρου του φιλοχρίστου|δεσπότου• όντος αυτού εν τω δεσμωτηρίω Αφρικής• μηνί σεπτεμβρίω ινδ. ι’, και επεδό|θη εν τω ναώ [του αγίου|ενδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του| Οριάτου πλησίον Θεομόρφου] εν έτει, ςυοθ ινδ. ιδ».

Η Μονή στα βυζαντινά χρόνια, τον 10ο αιώνα, ονομαζόταν του Οριάτου, δηλαδή αυτού που φυλάττει τα όρια, τα σύνορα, τα άκρα, του Ακρίτα! Το δασυνόμενο επίθετο του Αγίου Γεωργίου, το Οριάτης, σημαίνει αυτός που βρίσκεται στα όρια, ο Ακρίτας. Για άλλη μια φορά η παράδοση των Ακριτών της Θεομόρφου επιβεβαιώνεται από την παρουσία της μονής του Αγίου Γεωργίου του Οριάτου. Από το ύψωμα του Οριάτη, οι Ακρίτες και οι μοναχoί αγνάντευαν το πέλαγος της Παμφυλίας Κιλικίας. Βιγλάτορες της Ρωμιοσύνης. Ακρίτες της ορθόδοξης ψυχής μας!


Παραπομπές

[1] Στυλιανού Αλεξίου, Βασίλειος Διγενής Ακρίτας, εκδόσεις Ερμής, Αθήνα 2006, σελ. 60-62.
[2]Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσόστομου Παπαδόπουλου, Ιστορία Εκκλησίας Αντιοχείας, Εκδόσεις Πουρνάρα, Θεσσαλονίκη 2010, σ. 872.
[3]ό.π.
[4]HedwigLudeke, «Ελληνικά Δημοτικά Τραγούδια – Τα Ακριτικά», Ακαδημία Αθηνών, Αθήνα 1994, σελ.23.
[5]ό.π.
[6]«Ευρωπαϊκή Ακριτική Παράδοση: από τον Μεγαλέξαντρο στον Διγενή Ακρίτα. Επιστημονικές Συναντήσεις, 2002-2004», Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, σελ.30).
[7] Εκδόσεις Αρκτίνος, «Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια» – Τομ. Α΄, σελ. 372.
[8] Γεωργίου Αρνάκη – Γεωργιάδη, Οι πρώτοι Οθωμανοί, εκδόσεις Αρχιπέλαγος, Αθήνα 2008, σελ.77.
[9] Μητροπολίτου Πέργης Ευαγγέλου Γαλάνη, Η Πέργη της Παμφυλίας, εκδόσεις Πατριαρχικού Ιδρύματος Πατερικών Μελετών, Θεσσαλονίκη 1983, σελ.43.
[10] Κ.Ν. Σάθας, Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη, τομ. Β΄ και τομ. ΣΤ΄, έν Βενετία 1873 και έν Παρισίοις 1877.
[11] Ν. Π. Ανδριώτη, Το Γλωσσικό ιδίωμα των Φαράσων. (Αυτό το βρίσκουμε στα εν διασπορά Α΄, Κυριάκου Χατζηϊωάννου), σελ. 287.
[12] Κυριάκου Χατζηϊωάννου, Τα εν διασπορά Α΄ των ετών 1933 – 1969, Λευκωσία 1990, σελ. 70.
[13]«Ευρωπαϊκή Ακριτική Παράδοση: «από τον Μεγαλέξαντρο στον Διγενή Ακρίτα. Επιστημονικές Συναντήσεις, 2002-2004», Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, σελ.30).

http://rizopoulospost.com